Γιάννης Μπέζος: Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένα τεράστιο σημείο αναφοράς

«Ο Μίκης Θεοδωράκης κατά την γνώμη μου είναι ένας μεγάλος ονειροπόλος και οι ονειροπόλοι έχουν αυτή την ιδιότητα, βλέπουν τα πράγματα πριν από τους υπόλοιπους», δηλώνει ο Γιάννης Μπέζος για τον κορυφαίο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.

O Mίκης Θεοδωράκης στέκεται για ακόμα μια φορά στο πλευρό των παιδιών της «ΕΛΠΙΔΑΣ» , με μια μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στις 24 Ιουνίου στο Καλλιμάρμαρο – Παναθηναϊκό Στάδιο, από την Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», και με τη συμμετοχή 27 Ελλήνων και ξένων καταξιωμένων καλλιτεχνών, ανάμεσά τους και ο Γιάννης Μπέζος.

Μέρος των εσόδων της συναυλίας θα διατεθούν για τους σκοπούς του Σωματείου «ΕΛΠΙΔΑ - Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο».

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιάννης Μπέζος με αφορμή τη μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη.
-Tι συμβολίζει για εσάς ο Μίκης Θεοδωράκης σαν άνθρωπος και σαν δημιουργός;

Στην περίπτωση του Μίκη Θεοδωράκη δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον άνθρωπο και τον δημιουργό, πάνε μαζί γιατί ο Μίκης είναι ο ίδιος μια εποχή που την στιγμάτισε και ταυτόχρονα η εποχή αυτή τον γέννησε, η συμπροφορά του, ο λόγος του, η στάση του απέναντι στην ιστορία, ο τρόπος που πολιτεύθηκε, με την ευρεία έννοια της πολιτικής, γενικά η στάση του απέναντι στα πράγματα προέρχεται από το «ένα και το αυτό πρόσωπο» τον Μίκη Θεοδωράκη.

Στην ερώτηση τι συμβολίζει, θα απαντούσα, ότι κατά την γνώμη μου, ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένα τεράστιο σημείο αναφοράς και στέκομαι σε αυτό διότι, η εποχή μας έχει έλλειψη ανθρώπων που μπορούν να αποτελέσουν σημείο αναφοράς.

Θέλουμε ανθρώπους που να ρίχνουν το φως τους επάνω μας και να μας θυμίζουν ότι η χώρα έχει μια εικόνα που είναι πιο ακριβή από αυτή που κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε τον τελευταίο καιρό.

Χρειαζόμαστε «μεγάλους ανθρώπους» όχι που να μας ρίχνουν την σκιά τους, επειδή δεν μπορούμε να μετρηθούμε μαζί τους, αλλά να μας φωτίζουν να τους έχουμε ως σημείο αναφοράς και αυτός είναι για εμένα ο Μίκης Θεοδωράκης.

-Πότε συναντηθήκατε για πρώτη φορά μαζί του, ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση από εκείνον και ποια μετέπειτα αφού συνεργαστήκατε

Η πρώτη μας συνάντηση έγινε το 1995, με αφορμή πάλι συναυλία στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκά Στάδιο για τα 70χρονα του Μίκη εγώ τότε με τον Γιώργο Κιμούλη και την Μάρω Κοντού είχα την ευθύνη της παρουσίασης.

Από μακριά είδα τον Θεοδωράκη που ξέρουμε όλοι, το σημαντικό είναι αυτό που συνέβη από κοντά όχι αυτό που συνέβη με την εικόνα του καλλιτέχνη αλλά με την εικόνα του ανθρώπου του συνομιλητή. Ο Μίκης Θεοδωράκης σίγουρα είναι ένας άνθρωπος πολύ πέραν του μέσου όρου, βλέπει τα πράγματα με έναν τρόπο υπερβατικό και θα έλεγα ότι βλέπει πιο μπροστά από την εποχή του, βλέπει την χαραυγή πριν την δουν οι άλλοι.

Ο Μίκης Θεοδωράκης κατά την γνώμη μου είναι ένας μεγάλος ονειροπόλος και οι ονειροπόλοι έχουν αυτή την ιδιότητα βλέπουν τα πράγματα πριν από τους υπολοίπους.

Συνεργαστήκαμε σε πολλά, σε κύκλους συναυλιών και παραστάσεων για τον Μίκη Θεοδωράκη, πέραν του θεατρικού έργου «Η Ζωή μου» που υποδύθηκα τον πρωταγωνιστή τον Μίκη δηλαδή το καλοκαίρι του 2000, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη , μια θεατρική παράσταση για την ζωή του Θεοδωράκη, όπου και ήρθα πολύ κοντά του συνεργάστηκα και άλλα δυο καλοκαίρια, σε συναυλίες με τα έργα του Νεκρού Αδελφού, Λιποτάκτες και Επιτάφιο μαζί με τον Δημήτρη Μπάση και την Νένα Βενετσάνου αλλά και στο Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, με το Δημήτρη Μπάση και την Ελένη Τσαλιγγοπούλου, ήταν η χρονιά που έγινε και η συναυλία στην Μακρόνησο.

Έχω παίξει, έχω τραγουδήσει και ηχογραφήσει Μίκη Θεοδωράκη, έχω κάνει ένα CD με τίτλο «Από τον παλιό κινηματογράφο» με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρών με αγαπημένα τραγούδια του Μίκη όπου μου έκανε την τιμή να συμμετέχει και ο ίδιος.

-Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που σας είπε και το θυμάστε;

Όταν ήμασταν οι δυο μας στην Θεσσαλονίκη και καθόμασταν του είπα « … πρέπει να είσαι υπερπλήρης με τις μουσικές σου, την παγκόσμια αναγνώριση, την λατρεία του κόσμου, είσαι ένας μύθος ..» και μου απάντησε «τα δίνω όλα πίσω για να ξαναγίνω 19 χρονών να ανέβαινα σε μια μοτοσυκλέτα και να έφευγα» αυτό είναι ενδεικτικό για το ποιος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.

-Μπορείτε να διακρίνετε κάποιο τραγούδι του που αγαπάτε περισσότερο; Kαι τον λόγο που αισθάνεστε κάτι διάστερο για αυτό.

Όλα μου είναι αγαπημένα, όλα είναι αριστουργήματα.

Εάν θα πρέπει να ξεχωρίσω κάποια θα πω απλώς ότι σε εμένα ξυπνάνε κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα ο κύκλος τραγουδιών που έχει κάνει με τον Τάσο Λειβαδίτη « Τα Λυρικά», με υπέροχα τραγούδια όπως Την Πόρτα ανοίγω Το Βράδυ και ο κύκλος τραγουδιών «Μπαλάντες» που έχει κάνει με τον Μανώλη Αναγνωστάκη 1975 με τραγούδια, όπως «Δρόμοι παλιοί» και τόσα άλλα. Ο κύκλος τραγουδιών «Λιποτάκτες», σε ποίηση Γιάννη Θεοδωράκη, που μεταξύ άλλων περιέχει το Χάθηκα. Πέραν από τα λαϊκά του στα οποία υποκλινόμαστε όλοι με αγγίζουν πολύ και τα λυρικά του τραγούδια που ίσως και κάποια από τους κύκλους που ανέφερα που δεν είναι τόσο δημοφιλή.

-Πώς αισθάνεστε που θα συμμετέχετε στο Καλλιμάρμαρο;

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην συμμετέχω αυτό τα λέει όλα, αφού μου το ζητάει ο Μίκης αυτό δεν υπάρχει περίπτωση.

-Τι θα του ευχόσασταν;

Να έχει πάντα πνευματική διαύγεια σαν αυτή που έχει και να είναι πάντα η ματιά του νεανική, όπως είναι τώρα, να γίνεται παράδειγμα, όχι συμβουλή, παράδειγμα για τους νεότερους.

www.real.gr