Νίκος Λόης: Απόπειρα ληστείας εναντίον του

Ο Νίκος Λόης, με ανάρτησή του σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, περιγράφει την απόπειρα ληστείας εναντίον του από τρία παιδιά στο μετρό της Αθήνας...

Σήμερα αποφασίσαμε με την γυναίκα, να πάμε στην Αθήνα, να δούμε το Μουσείο της Ακροπόλεως και να ζήσουμε νοερά μέσα στην Αρχαία Αθήνα.
Αφήσαμε λοιπόν τον όμορφο Κορινθιακό και με το τραίνο φτάσαμε εύκολα στην Αθήνα.

Με την γραμμή 2 του μετρό, φτάσαμε στην στάση της Ακροπόλεως και , αφού πληρώσαμε εισητήριο 10 ευρώ ο καθένας μας, ζήσαμε για 2 ώρες περίπου, μέσα στην Αρχαία Αθήνα, την οποία κατοικούσαν, ήδη , απο την 4 χιλιετία προ Χριστού και πιό πυκνά απο την 2η χιλιετία π.Χ..

Τα εκθέματα του Παρθενώνα ήταν εντυπωσιακά και τα αγάλματα σου μιλούσαν, αλλά βαριεστημένα, αφού τώρα ζουν την περίοδο της παρακμής των νεοελλήνων, που η ηγεσία τους και η άρχουσα τάξη τους , δέιχνουν να φοβούνται τον Τούρκο Σουλτάνο...

Μετά, περίπου, 2 ώρες, πήγαμε απο κάτω απο το Μουσείο, και είδαμε και τα αποκαλυπτήρια από τις ανασκαφές της αρχαίας Αθήνας.
Έπειτα ήρθε η ώρα του καφέ και μετά θα πηγαίναμε να φάμε στο κέντρο και γιαυτό πήραμε το μετρό προς Ομόνοια.

Στην είσοδο του τραίνου, εισήλθαν τρία άτομα, ένα κορίτσι και δύο αγόρια, πριν από εμάς και μας έσπρωξαν κατά την είσοδό μας, με αποτέλεσμα να βγάλουν εντέχνως το πορτοφόλι από την μποστινή τσέπη του παντελονιού μου και να πέσει αυτό κάτω, και αμέσως, κάποιος ή κάποια από αυτούς,το ανέσυραν. Εγώ συνειδητοποίησα αμέσως ότι έχασα το πορτοφόλι μου, και απευθύνθηκα με έντονο ύφος σε έναν από αυτούς και του είπα να μου το δώσει . Μόλις μου έκανε νόημα να τον ψάξω, κατάλαβα , με την βοήθεια κάποιων επιβατών, ότι το είχε ο δεύτερος από αυτούς , ο οποίος είχε "κολλήσει" στην πόρτα και περίμενε την επόμενη στάση, για να το σκάσει.

Του το ζήτησα πάλι με έντονο ύφος και αναγκάστηκε να μου το δώσει, αφού το είχε στο χέρι του.
Ένας άλλος που κατέβηκε μαζί τους στην επόμενη στάση έλεγε ότι το πορτοφόλι ήταν πεσμένο και φώναζε σε μία κυρία ότι "δεν ξέρεις ποιός είμαι εγώ...".
Στην Ομόνοια τους κατήγγειλα στον Αστυνομικό του σταθμού.

Συμπέρασμα;

1. Τί δουλειά έχει "η αλεπού στο παζάρι; "

2. Στο Λουτράκι βαζεις την εφημερίδα με την φωτογραφία του Πρωθυπουργού,στην παραλία, όταν αφήνεις τα πράγματά σου και φοβούνται και τα ψάρια, να πλησιάσουν τα πράγματά σου, όταν κάνεις μπάνιο, ενώ στην Αθήνα, εμείς, οι μή πρωτευουσιάνοι, γινόμαστε "ψάρια" , για τους σπεσιαλίστες του είδους.

3. Αν ζούσε ο Ν. Τσιφόρος, θα του έστελνα επιστολή, στην οποία θα του τόνιζα ότι ήταν σίγουρα Έλληνας, και ότι προερχόταν από την οικογένεια του μάντη Τειρεσία, διότι αυτά που έγραψε το 1970, για "τα παιδιά της πιάτσας", και τον υπόκοσμο σε σχέση με τους άβγαλτους "χωριάτες, στην Αθήνα" , τα ζούμε τώρα ,τον Αύγουστο του 2020.

4. Οι νεαροί, επίδοξοι κλέφτες, την έπαθαν από τον "χωριάτη-ψάρακλα", διότι τα μετρητά τα είχα "χύμα", στην άλλη τσέπη, και έτσι την "πάτησαν", και

5. Υπάρχουν ακόμη Άνθρωποι, δηλαδή αυτοί που με βοήθησαν μέσα στο μετρό, και γιαυτό είμαι χαρούμενος, αφού το ανθρώπινο είδος έτσι θα σωθεί, δηλαδή με την αλληλεγγύη, την Αγάπη και τον Αλτρουισμό..

ΥΓ. Διαβάστε Ν. Τσιφόρο, γιατί τα έχει γράψει όλα...

Πηγή :loutraki365. gr