Toυ Κωνσταντίνου Βαθιώτη,
Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
Έτσι λοιπόν συμπεριφέρεται ένας πρωθυπουργός απέναντι στους πολίτες του;
Εκτοξεύοντας διαρκώς απειλές;
Παρότι μας έχετε γονατίσει επί ένα επτάμηνο, τολμάτε και μας απειλείτε ξανά με ένα νέο lockdown κραδαίνοντας το μασκοφορεμένο μαστίγιό σας!
Μάθετε λοιπόν ότι η νέα σας απειλή “αυτοπροστασία ή καραντίνα” συνιστά πράξη αξιόποινη!
Διότι, με την απειλή του εγκλεισμού μας, προσπαθείτε να μας εξαναγκάσετε να επιλέξουμε μια φαινομενική αυτοπροστασία που μοιάζει με έναν καθημερινά υλοποιούμενο “αργό θάνατο” (για την ποινική αξιολόγηση του κρατικού πειθαναγκασμού των πολιτών σε παρατεταμένη μασκοφορία βλ. την ανάλυση του γράφοντος εις ProNews και Ενωμένη Ρωμιοσύνη).
Πήγατε ποτέ στα δικαστήρια να δείτε τους συναδέλφους μου να χάνουν την φωνή τους εξαιτίας της πολύωρης μασκοφορεμένης αγόρευσης; Και μετά να κάνουν χρήση κορτιζόνης;
Πήγατε ποτέ σε ένα σουβλατζίδικο να δείτε τους ψήστες να είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, εργαζόμενοι μασκοφορεμένοι υπό υψηλότατες θερμοκρασίες;
Όταν είχαμε καύσωνα, μπήκατε ποτέ σε ένα γεμάτο λεωφορείο να νιώσετε σαν κακοποιημένο γουρούνι, στοιβαγμένο σε μια κινούμενη οργουελική “φάρμα των ζώων;
Ή ξέρετε μόνο να χειροκροτάτε μπροστά σε περιφερόμενες ασματοφόρες καρότσες;
Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι προφανώς καταφατική, αφού δεν αισχύνεστε να μας λέτε ότι η χρήση της μάσκας είναι «μία κίνηση (sic) πολύ απλή, μας προστατεύει από κάποια στιγμιαία αμέλεια, έναν τυχαίο συγχρωτισμό», αρνούμενος να συνειδητοποιήσετε τις βλαβερές για την ψυχική και σωματική υγεία μας επιπτώσεις της, αλλά προπάντων την βάναυση προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Επιμένετε ότι η μασκοφορία «πρέπει να μας γίνει συνήθεια».
Να σας θυμίσω τι έλεγε ο Οράτιος (αν βεβαίως τον έχετε διαβάσει ποτέ): usus est tyrannus, ελληνιστί: «η συνήθεια είναι τύραννος» – με τέτοιον επιθυμείτε να μοιάζετε;
Κι όπως έγραφε ο Ρόμπερ Μπέρτον στο έργο του “Η ανατομία της μελαγχολίας” (Τόμ. Ι, μτφ. Π. Χοροζίδη, εκδ. Ηριδανός, Αθήνα 2007, σελ. 78):
«οι συνήθειες ή είναι αρρώστια ή οδηγούν εκεί».
Αυτό θέλετε λοιπόν; Με το πρόσχημα της αυτοπροστασίας μας να μας αρρωστήσετε;
Αξιώνετε μάλιστα «πιστή εφαρμογή» του μέτρου!
Πάλι δεν ακριβολογείτε, κ. Μητσοτάκη: δεν ζητάτε την πιστή αλλά την τυφλή και αυτοπροσβλητική εφαρμογή του μέτρου, αδιαφορώντας για μια ανθρωπιστική αρχή με μακρά παράδοση στο Δίκαιο: Ουδείς υποχρεούται στα αδύνατα!
Και φυσικά ουδείς υποχρεούται στα απάνθρωπα και τα αναξιοπρεπή: Μας φορέσατε μάσκες, (δ)εμμονικώ τω τρόπω, στερώντας μας το χαμόγελο και το γέλιο μας.
Μας στερήσατε δηλαδή τα κύρια χαρακτηριστικά που μας διακρίνουν από τα ζώα! Χαρακτηριστικά που είναι τα θεία δώρα μας, για να μπορούμε να εκφράζουμε τα λεπτότερα των συναισθημάτων μας.
Μάλλον δεν θα γνωρίζετε τι έγραφε ο Κ. Σ. Λιούις, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, στο βιβλίο του “Τακτική του διαβόλου” (τίτλος πρωτοτύπου: “The Screwtape Letters and Screwtape propose a toast”, μτφ.: Α. Θηβαίος, εκδ. Π. Πουρνάρα, Θεσ/κη, Ανατύπωση 1993, σελ. 57), στο οποίο εμφανίζεται ο Γενικός Διευθυντής της Κολάσεως Τυλιχτής να δίνει μαθήματα δι’ αλληλογραφίας στον άπειρο ανεψιό του δαίμονα Άψινθο.
Ώρα να ανατριχιάσουν οι Έλληνες γονείς με την τακτική που ακολουθεί το επιτελείο του Σατανά κατά την περιγραφή του Λιούις:
«Το γέλιο των παιδιών δεν μας κάνει καλό και πρέπει πάντοτε να το αποθαρρύνωμε. Άλλως τε το φαινόμενο του γέλιου είναι καθ’ εαυτό αηδές, και μια κατ’ ευθείαν προσβολή του ρεαλισμού και της αξιοπρεπείας και της αυστηρότητας της Κολάσεως».
Τώρα ξαναδιαβάστε, σας παρακαλώ, προσεκτικά αυτό που σας έγραψε ο κειμενογράφος σας:
«… μόλις μπορέσουμε να κατεβάσουμε τις μάσκες, να έχουμε όλοι στο πρόσωπό μας ξανά το χαμόγελο της κοινής εθνικής ικανοποίησης και αυτοπεποίθησης».
Άρα εμμέσως παραδέχεστε ότι έχουμε χάσει το χαμόγελό μας, επομένως ότι δεν είμαστε πλέον κανονικοί άνθρωποι. Ώρα, λοιπόν, να κατεβάσετε εσείς ο ίδιος την δική σας “πολιτική μάσκα”. Μια μάσκα που όλοι οι απανταχού της γης πολιτικοί την φορούν μάλλον εκ γενετής, γι’ αυτό άλλωστε έχουν και τόση άνεση να κυκλοφορούν σε δημόσια θέα μασκοφορεμένοι, θυμίζοντας ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν σε ταινία θρίλερ με ζόμπι μεταλλαγμένα από κάποιον ιό ο οποίος ξέφυγε από εργαστήριο (βλ. την κλασική ταινία “Resident evil” του έτους 2002!).
Μια και το έφερε ο λόγος στην κανονικότητα:
Μας είπατε ότι «ο ιός είναι εδώ, είναι παρών» και ότι «υπάρχει ένα σημείο ισορροπίας. Μια νέα κανονικότητα, όσο διαρκεί η πανδημία, που λέγεται ελεγχόμενη λειτουργία. Της οικονομίας και της ίδιας της κοινωνίας».
Ξεκινώ από το τελευταίο, ως προς το οποίο ισχύει ότι «ἡ γλῶσσ’ ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει» (Μενάνδρου, Γνώμαι Μονόστιχοι, 228): Με τα θλιβερά μέτρα που εφαρμόζετε επί επτάμηνο εκεί αποσκοπείτε: στον έλεγχο της κοινωνίας! Το έχει επισημάνει άλλωστε αυτό ήδη από το 1975 ο Μισέλ Φουκώ στο έργο του “Επιτήρηση και τιμωρία” (μτφ.: Τάσος Μπέτζελος, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 2011).
Με αφορμή την πανωλόβλητη πόλη στα τέλη του 17ου αιώνος, ο Γάλλος φιλόσοφος έγραφε ότι ο περιορισμός της πανούκλας αποτελεί το “πολιτικό όνειρο μιας πειθαρχημένης κοινωνίας”.
Διαβάστε τον: «Η πανωλόβλητη πόλη εκφράζει την ουτοπία τής τέλεια κυβερνώμενης πόλης: είναι μια πόλη που διατρέχεται ολόκληρη από ιεραρχία, επιτήρηση, βλέμμα, γραφή· μια πόλη η οποία ακινητοποιείται κατά τη λειτουργία μιας επεκτατικής εξουσίας που ασκείται διακριτικά σε όλα τα ατομικά σώματα» (ό.π., σελ. 226).
Συνεχίζω με την εξής διαπίστωση: Αυτήν την φορά δεν αποκαλέσατε τον κορωνοϊό “αόρατο εχθρό”, ώστε να παραπέμπετε, εμμέσως πλην σαφώς, στην αντίστοιχη πολεμική ορολογία επί 11ης Σεπτεμβρίου για την Αλ Κάιντα.
Χρησιμοποιήσατε, όμως, δύο κωδικούς που συνδέονται άρρηκτα με την αντιμετώπιση της Αλ Κάιντα και σήμερα πλέον του κορωνοϊού ως “αόρατου εχθρού”:
Αφ’ ενός αναφερθήκατε στην διαρκή παρουσία του (στο Ποινικό Δίκαιο μιλάμε για “διαρκή κίνδυνο εν στενή εννοία”, όταν το κακό μπορεί να επέλθει ανά πάσα στιγμή), που είναι χαρακτηριστικό των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Αφ’ ετέρου χρησιμοποιήσατε τον όρο “νέα κανονικότητα”, που ήταν κυρίαρχος αμέσως μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Ας φρεσκάρω λίγο την μνήμη όχι μόνο την δική σας αλλά και όλων των Ελλήνων, οι περισσότεροι εκ των οποίων αυτήν την στιγμή «ρέπουν προς αυτό που θέλουν να ακούσουν» (Runciman, ό.π., Έτσι τελειώνει η δημοκρατία;, μτφ.: Π. Γεωργίου, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2019 , σελ. 52) και όχι σε όσα τρομερά και φοβερά μπορεί να μαγειρεύονται εις βάρος τους:
Το 2001 ο Ντικ Τσένι, ο καλούμενος και “αόρατος αντιπρόεδρος” των ΗΠΑ (αλήθεια, πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν οι “αόρατοι” και τα “αόρατα” στην επίγεια ζωή μας!) είχε αποκαλέσει την διαμορφωθείσα κατάσταση ως «μια “νέα κανονικότητα”, κάτι το “μόνιμο για την αμερικανική ζωή”» (βλ. Μάικλ Μουρ, Πού πάει η Αμερική”, μτφ.: Ερ. Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Αιώρα, Αθήνα 2003, σελ. 143).
Φοβάμαι πως μας προετοιμάζετε για μια “νέα κανονικότητα της νέας κανονικότητας” με εξίσου μόνιμο χαρακτήρα. Πολλοί επιμένουν να βαυκαλίζονται με την σκέψη ότι η πανδημία και τα ληφθέντα μέτρα θα είναι προσωρινά, αλλά η μελέτη του παρελθόντος διδάσκει τα αντίθετα! Και, ως γνωστόν, όποιος δεν διδάχθηκε από την ιστορία είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει!
Αν κάποιοι εξακολουθούν να διατηρούν επιφυλάξεις για την υπερανάλυση της στρατιωτικής ορολογίας, δεν έχουν παρά να μελετήσουν το (εισέτι αμετάφραστο στην ελληνική) βιβλίο του Michael Morris με τίτλο “Lockdown (George Orwell 2020)” (Amadeus Verlag, 2020), ένα από τα “ευαγγέλια” της σημερινής εποχής. Στην σελίδα 256 αυτού του σπουδαίου πονήματος διαβάζουμε τα εξής σοκαριστικά:
«Ο όρος “Lockdown” προέρχεται από τον στρατιωτικό χώρο και είναι ταυτόσημος με το ερμητικό σφράγισμα κτηρίου ή περιοχής. Την εποχή της κορωνοϊκής κρίσης του 2020, όταν σε πολλά μέρη του κόσμου επεβλήθη ο εγκλεισμός των πολιτών στα σπίτια τους, κάποιες φορές χρησιμοποιήθηκε αντ’ αυτού ο όρος “Shutdown”, που σημαίνει “παύση λειτουργίας” ενός συστήματος, λ.χ. μηχανών ή επιχειρήσεων. Ο όρος “Shutdown” αφορά την παράλυση της οικονομίας, ενώ ο όρος “Lockdown” αφορά τον περιορισμό της ελευθερίας κίνησης των ανθρώπων. Το “Lockdown” είναι τεχνική που ανήκει σε ένα βασικό πρόγραμμα δράσης στο οποίο υπάγονται στρατιωτικές και αστυνομικές ασκήσεις»!
Γιατί λοιπόν, κ. Μητσοτάκη, προτιμήσατε να καθιερώσετε την χρήση του στρατιωτικού όρου “lockdown” και όχι την αντίστοιχη του οικονομικού όρου “shutdown”, από την στιγμή μάλιστα που με φόντο το ηφαίστειο της Σαντορίνης (προμήνυε άραγε η εικόνα αυτή μια “κοινωνική έκρηξη”;) είχατε χρησιμοποιήσει τον έτερο κομπιουτερίστικο όρο “επανεκκίνηση”;
Μήπως επειδή και το δικό σας πολιτικό όνειρο είναι ο απόλυτος έλεγχος των πολιτών αυτής της χώρας και η επιβολή στρατιωτικής πειθαρχίας;
Μήπως η στρατιωτική ορολογία προοιωνίζεται αξιοποίηση του Στρατού για ακόμη πιο αποτελεσματικό έλεγχο των δήθεν ατίθασων πολιτών αυτής της χώρας;
Τολμάτε μάλιστα, παντελώς ανερυθρίαστα, να λέτε στον ελληνικό λαό ότι «η μάσκα είναι το εμβόλιο μέχρι το εμβόλιο»!
Τι είδους πολίτες θεωρείτε ότι κυβερνάτε, κύριε;
Ευήθεις ή ελαττωμένου καταλογισμού;
“Κλειστά μυαλά”, σαν αυτά που αναφέρατε στον λόγο σας παίζοντας και εμπαίζοντας;
Ή μήπως στρατιωτάκια που οφείλουν να πειθαρχούν χωρίς δεύτερη κουβέντα στις απάνθρωπες απαιτήσεις σας;
Ή μήπως μαριονέτες που τις κινείτε νευρικά σπέρνοντας τον τρόμο;
Ή μήπως υποψήφια ζόμπι και πρόβατα επί σφαγή;
Σχεδόν σε κάθε σας δήλωση αναφέρεστε στο εμβόλιο είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά!
Σαν να θέλετε να μας προετοιμάσετε με κάθε τρόπο για τον νέο εφιάλτη!
Στις 25 Φεβρουαρίου 2020, δηλ. δύο εβδομάδες προτού κηρυχθεί η πανδημία από τον Π.Ο.Υ., για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού θεσπίσατε με ΠΝΠ τον υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ό εμβολιασμό των πολιτών καθώς και τον προσωρινό π ε ρ ι ο ρ ι σ μ ό τους σε υγειονομικές δομές, θεραπευτικά ιδρύματα ή ιδιωτικές εγκαταστάσεις!
Πόσο περίεργες συμπτώσεις!
Όταν οι ανθέλληνες του Κοινοβουλίου εκλήθησαν, σε μία και μόνη συνεδρίαση (!), να συζητήσουν ενιαία, επί της αρχής, επί των άρθρων και των τροπολογιών, το περιεχόμενο της ΠΝΠ και να την κυρώσουν (βλ. Ν. 4682/2020), ούτε ένας βουλευτής δεν φιλοτιμήθηκε να τοποθετηθεί για τα πρωτόγνωρα αυτά μέτρα που συνεπάγονται την κατάφωρη π ρ ο σ β ο λ ή της ανθρώπινης α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α ς και του δικαιώματος α υ τ ο δ ι ά θ ε σ η ς του κάθε πολίτη!
Επαναλαμβάνω: ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ!
Τα “καμάρια” μας ήξεραν μόνο να χαριεντίζονται μέσα στο κοινοβούλιο αποδυόμενοι σε διαγωνισμό ευφυΐας: Ποιος θα κάνει το καλύτερο λογοπαίγνιο με αφορμή τον κορωνοϊό!
Διαβάστε όλοι ΧΘΕΣ τα (ελευθέρως προσβάσιμα στον καθένα μας) πρακτικά της Ολομελείας (Συνεδρίαση ΡΚΓ΄, 2 Απριλίου 2020) και αηδιάστε!
Ή καλύτερα: Προβληματισθείτε μήπως είμαστε ακριβώς τα πρόβατα επί σφαγή που προορίζονται για πειραματόζωα της Ευρώπης, όπως συνέβη και με τα μνημόνια. Στην καλύτερη περίπτωση, για ζώα μας περνάτε, αν και τα ζώα απολαύουν μεγαλύτερης προστασίας:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής νομοθεσία για την ευζωία των ζώων (“animal welfare”) απαγορεύει το φίμωτρο και κάθε άλλου είδους αντικείμενο που παρακωλύει την ελεύθερη αναπνοή καθαρού αέρα και την λήψη τροφής, γιατί προκαλεί δυσφορία και ψυχική διαταραχή στα ζώα. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν σεις να θέλετε με τόση αυταρχικότητα να επιβάλλετε στους πολίτες σας την μάσκα-φίμωτρο, καθιστώντας μας υποδεέστερους των ζώων;
Επεκτείνετε συνεχώς την χρήση της μάσκας αλλά δεν καταφέρνετε να αναχαιτίσετε τον ιό. Και παρότι η μάσκα αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων απρόσφορο μέτρο, σκέφτεστε να την επεκτείνετε και σε όλους τους εξωτερικούς χώρους. Κι όταν ούτε αυτό θα συγκρατήσει τον “αόρατο εχθρό”, τότε θα μας ζητήσετε να φοράμε μάσκα ακόμη και μέσα στο υπνοδωμάτιό μας! Αίσχος, ντροπή και όνειδος!
Απειλές, απειλές, απειλές…
Lockdown, lockdown, lockdown…
Εμβόλιο, εμβόλιο, εμβόλιο…
Μάσκες, μάσκες, μάσκες…
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: Θα μασκα-σετε ή θα μασκο-τώσετε;
ΥΓ: Πείτε στον κειμενογράφο σας, έναν από τους δύο “αόρατους μαριονετίστες” σας, ότι σας εκθέτει ανεπανόρθωτα στα μάτια του ελληνικού λαού και επίσης ότι τα λογοπαίγνιά του είναι εμετικά. Αν θέλετε σώνει και καλά να τον κρατήσετε, ας διαβάσει τουλάχιστον λίγο Ισοκράτη μπας και βελτιωθεί: «οι λόγοι έχουν τόση δύναμη, που μπορούν και τα μεγάλα να τ’ αναδείξουν μικρά και στα μικρά να προσδώσουν μέγεθος, και τα παλαιά να λεχθούν σαν καινούργια και τα νεότερα να μελετηθούν σαν αρχαία» (βλ. και Ανωνύμου, Περί ύψους, μτφ.: Κ. Χωρεάνθη, εκδ. Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα 1991, σελ. 76: «είναι σα να υποσχέθηκε εκ προοιμίου στους ακροατές του το αναξιόπιστο των όσων εγκωμιάζει στον λόγο του»).