Καβαλιώτης: «Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το εμβόλιο θα σταματήσει τη μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο» – ΗΧΗΤΙΚΟ.

Την έντονη αντίθεσή του στον υποχρεωτικό εμβολιασμό εξέφρασε μιλώντας στον Focus Fm 103,6 ο Λοιμωξιολόγος Ιωάννης Καβαλιώτης, ο οποίος τάχθηκε επίσης και κατά των επαναλαμβανόμενων lock down.

Απαντώντας μάλιστα σε ερωτήσεις του δημοσιογράφου Στέφανου Δαμιανίδη δήλωσε πως δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι το εμβόλιο θα σταματήσει τη μετάδοση από άτομο σε άτομο!

Μάλιστα ο λοιμωξιολόγος στάθηκε και σε μια ομιλία του που έκανε τον Σεπτέμβριο του 2020 στο πανελλήνιο παιδιατρικό συνέδριο όπου μεταξύ άλλων είχε τονίσει: «Η απόφαση να καταστεί υποχρεωτικός ο εμβολιασμός είναι απόφαση ελέγχου μαζών και επιβολή αναγκαστικών νόμων και ποινών».

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Καβαλιώτη εδώ:

“Η αξία των εμβολίων είναι δεδομένη. Το ίδιο και η επίπτωση τους στη δημόσια υγεία. Ωστόσο, η αμφισβήτηση των εμβολίων άρχισε από πολύ ενωρίς και έφτασε σήμερα να αποτελεί μία από τις δέκα κορυφαίες παγκόσμιες απειλές για την υγεία, κατά τον WHO. Τα ποσοστά αμφισβήτησης κυμαίνονται σε διάφορες χώρες και μπορεί να φθάνουν έως και το 33%. Η ισχυρή αυτή διεθνώς αντιεμβολιαστική κίνηση, η ύπαρξη σοβαρών ανεπιθυμήτων ενεργειών των εμβολίων – σπάνιων όμως γενικώς –, η διαφαινόμενη αντοχή κάποιων παθογόνων στα τρέχοντα εμβόλια (στον κοκκύτη είναι βέβαιη), οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών για ποικίλους, και ιδιαίτερα κοινωνικο-οικονομικούς λόγους, όλα οδήγησαν σε μείωση της εμβολιαστικής κάλυψης για ορισμένα εμβόλια σε επίπεδα κάτω από εκείνα που απαιτούνται για εμφάνιση ανοσίας αγέλης. Έτσι δημιουργήθηκαν ευάλωτες ομάδες με αποτέλεσμα την εμφάνιση επιδημιών. Αυτό προκάλεσε κινητοποιήσεις και συζητήσεις για αντιμετώπιση του φαινομένου. Την κατάσταση επιδείνωσε η πανδημία του SARS-Cov-2, κατά την οποία οι αντιεμβολιαστές φοβούνται περισσότερο τα εμβόλια για τον ιό παρά τον ίδιο τον ιό.

Κύριο ερώτημα που τίθεται με βάση όλα τα παραπάνω, είναι αν τα εμβόλια πρέπει να καταστούν υποχρεωτικά (compulsory ή mandatory). Αυτό σημαίνει ότι η άρνηση εμβολιασμού θα είναι παράνομη πράξη και θα επισύρει συνέπειες. Να σημειωθεί ότι οι δύο όροι αν και χρησιμοποιούνται εναλλακτικά διαφέρουν ελαφρά ως προς τον τρόπο επιβολής του εμβολίου. Π.χ. επιβολή προστίμου ή επιβολή άλλων μέτρων, όπως μη εύρεση εργασίας, μη παρακολούθηση σχολείου, απαγόρευση να κυκλοφορούν σε ΜΜΜ, κλπ κλπ.

Ιστορικά, η υποχρεωτικότητα των εμβολίων είναι θέμα πολύ παλαιό. Π.χ. πριν 170 χρόνια στην Αγγλία επεβλήθη ο νόμος «The United Kingdom Vaccination Act – 1853» για εμβολιασμό όλων των παιδιών ορίζοντας ποινές και φυλακίσεις για τους αρνούμενους. Υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις, το σύστημα απέτυχε και άρχισαν να επιτρέπονται οι πρώτες εξαιρέσεις, οι οποίες οδήγησαν στην ύπαρξη σήμερα «φιλοσοφικών» ή θρησκευτικών λόγων μη εμβολιασμού.

Το «υποχρεωτικό» των εμβολίων κατά πολλούς σημαίνει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό είναι σωστό. Υπάρχουν όμως προηγούμενα. Ταξιδιώτες από ορισμένες χώρες (Αφρικής, Λατινικής Αμερικής) χρειάζονται πιστοποίηση εμβολιασμού κατά του κίτρινου πυρετού για να εισέλθουν σε άλλη χώρα. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. Κανείς δεν φαίνεται να αντιτίθεται σε αυτό. Αυτό όμως αφορά περιορισμένες περιοχές ή χώρες για συγκεκριμένα τοπικά νοσήματα που ενδημούν στη χώρα. Δεν αφορά το σύνολο των εμβολίων σε όλο τον πλανήτη. Επίσης, σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν οι γονείς αρνούνται φάρμακο διάσωσης για ένα άρρωστο παιδί, ίσως για θρησκευτικούς λόγους, τότε τα δικαστήρια απορρίπτουν αυτές τις αντιρρήσεις μέσω νόμων περί προστασίας των παιδιών.
Τι γίνεται όμως με έναν νόμο που θα υποχρεώνει τη χορήγηση εμβολίων για την προστασία των παιδιών; Τα εμβόλια αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Το παιδί δεν είναι άρρωστο, ενώ μπορεί να υπάρχουν δυνητικά σοβαρές παρενέργειες των εμβολίων. Διάφορα κράτη απαιτούν (δεν επιβάλλουν) τον εμβολιασμό των παιδιών, αλλά τείνουν να δέχονται θρησκευτικές ή «φιλοσοφικές» αντιρρήσεις. Θεωρητικά, η επιβολή ενός υποχρεωτικού εμβολιασμού, σε όλους και για όλα λύνει το πρόβλημα. Είναι όμως έτσι;

Στην Ευρώπη λίγες χώρες (11/31) έχουν υποχρεωτικό εμβολιασμό για ορισμένα εμβόλια, ειδικά μετά την πρόσφατη επιδημία ιλαράς. Έξη επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις, που κυμαίνονται από 150-1600 E. Σε άλλες ηπείρους τείνει να καθιερωθεί το No Jab No Pay (Αυστραλία κ.α.). Δηλ. μη εμβολιασμός σημαίνει πρόστιμο ή μη αμοιβή από τη δουλειά. Οι Aμερικανοί σκέπτονται να επιβάλλουν πιστοποιητικό εμβολιασμού και να δώσουν περισσότερες ελευθερίες και ευεργετήματα σε όσους κάνουν τα εμβόλια. Αυτά όμως μαζί με τυχόν υποχρεωτικό εμβολιασμό θα ενισχύσουν τους αντιεμβολιαστές, θα τους κινητοποιήσουν και θα αποτελέσουν το καλύτερο επιχείρημα για τυχόν επικινδυνότητα των εμβολίων ή για μια πανδημία προσχεδιασμένη. Να σημειωθεί ότι σε πολλές χώρες οι αρνούμενοι τον εμβολιασμό είναι συνήθως υψηλού οικονομικού επιπέδου, οπότε δεν τους ενδιαφέρει το πρόστιμο. Συνεπώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο έστω και τοπικά για να προσδιοριστεί αν μια ποινή θα είναι αποτελεσματική. Πολιτικές εμβολιασμού που αγνοούν τις κοινωνικές και εθνοτικές ευαισθησίες κινδυνεύουν να μην έχουν τη δημόσια υποστήριξη, ακόμη και όταν υπάρχει ισχυρή βάση αποδεικτικών στοιχείων υπέρ των εμβολίων.

Από πρακτική πλευρά, διαπιστώνεται ότι σε χώρες με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη για ορισμένα εμβόλια, η επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού επέφερε αύξηση της κάλυψης (πχ. Γαλλία, Γερμανία). Η αύξηση όμως αυτή αποδόθηκε παραπλανητικά στην υποχρεωτικότητα. Οφειλόταν κυρίως σε επιτυχείς ενέργειες της πολιτείας, σε χρηματοδότηση υπηρεσιών υγείας, σε εκστρατείες ενημέρωσης του κοινού, παρά στον νόμο αυτό καθαυτόν. Μάλιστα χώρες της Ευρώπης με καλύτερο έλεγχο για την ιλαρά π.χ., δεν εφαρμόζουν υποχρεωτικό εμβολιασμό (Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία). Αντίθετα, έχουν προγράμματα εμβολιασμού που δεν δέχονται αποκλεισμούς, έχουν πληθυσμούς με υψηλή εμπιστοσύνη στα εμβόλια καθώς και συστήματα υγείας που παρέχουν εύκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες τους. Ένας σημαντικός λόγος για υψηλή κάλυψη είναι ότι νοσηλεύτριες πραγματοποιούν επισκέψεις στο σπίτι σε νέους γονείς, εγγράφουν σε καταλόγους τα παιδιά και παρακολουθούν τους παραβάτες. Συνεπώς δεν υπάρχει σαφής διαφορά εμβολιαστικής κάλυψης των χωρών με ή χωρίς υποχρεωτικό εμβολιασμό. Η ιστορία διδάσκει ότι τα υποχρεωτικά εμβόλια δεν είναι η απάντηση σε απρόθυμους και αντιδραστικούς γονείς ή άτομα γενικώς.

Σε έναν ιδανικό κόσμο δεν θα υπήρχε ανάγκη επιβολής. Θα υπήρχε εκπαίδευση και σωστή πληροφόρηση. Εξαίρεση εμβολιασμού θα έπρεπε να αποτελούν μόνον οι ιατρικές αντενδείξεις. Οι κυβερνήσεις δεν θα έπρεπε ποτέ να εξαναγκάζουν σε εμβολιασμό. Βασικό στοιχείο της ιατρικής ηθικής είναι ότι απαιτείται συγκατάθεση για οποιαδήποτε παρέμβαση. Η απόφαση να καταστεί υποχρεωτικός ο εμβολιασμός είναι απόφαση ελέγχου μαζών και επιβολή αναγκαστικών νόμων και ποινών.
Όσον αφορά για την πρόληψη από την τρέχουσα επιδημία του κορωνοϊού, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αλλά και παγκοσμίως) θα πρέπει να είναι ενιαία, συνεπής, δίκαιη και αποτελεσματική. Θα είναι όμως; Η τρέχουσα (επίσημη;) άποψη μιλά για υποχρεωτικό εμβολιασμό για όλους, με εμβόλια δωρεάν και εύκολα προσβάσιμα. Αυτό φαντάζει λίγο ουτοπικό.

Η υποχρεωτικότητα μπορεί να θεωρείται ως προφανές μέσο επιτυχίας της πρόληψης ή ενός εμβολίου αλλά στην ουσία αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα που θα μπορούσε να εκραγεί κάποια στιγμή. Ο πλανήτης έχει δισεκατομμύρια ανθρώπους με εκατομμύρια από αυτούς να μην έχουν πρόσβαση σε νερό, σε φαγητό, σε φάρμακα, σε εμβόλια. Μιλάμε λοιπόν για ποιους; Τις αναπτυγμένες χώρες ή τον πλανήτη; Και η πανδημία θα αντιμετωπισθεί με εμβολιασμό των πολιτών της Δύσης ή όλου του πλανήτη;

Σήμερα και όσον αφορά τον SARS-Cov-2, για να επιβληθεί ως αναγκαίο ή «υποχρεωτικό» το εμβόλιο, ειδικά στα παιδιά, πρέπει να πληροί τα εξής:

• Αποτελεσματικότητα πάνω από 80-85%
• Ασφάλεια, με αποδεκτό όριο ανεπιθυμήτων ενεργειών
• Υψηλή ανοσογονικότητα βάσει πληθυσμιακών μελετών
• Κόστος – όφελος υπέρ του εμβολίου
• Πρόληψη σημαντικού ποσοστού νοσηρότητας και θνητότητας, έστω και σε υποομάδες πληθυσμού
• Μείωση μετάδοσης από άτομο-σε-άτομο
• Αποδεκτό από την ιατρική κοινότητα και το κοινό

Στη χώρα μας πρόσφατα ψηφίστηκε νόμος για τους εμβολιασμούς ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει: «…Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου…». Ωστόσο, ο Υπουργός Υγείας ανέφερε προ μηνών ότι θα υπάρξει ισχυρή σύσταση για το εμβόλιο και όχι υποχρέωση λήψης.

Ο εμβολιασμός είναι ένα ηθικό αγαθό, μια ηθική αναγκαιότητα, πράξη που προφυλάσσει. Δεν μπορεί να είναι θέμα επιβολής. Πρέπει να είναι προαπαιτούμενο και καταστάλαγμα γνώσης και σκέψης. Η επιβολή δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεν είναι λύση τα αστυνομικά μέτρα. Δεν κάμπτονται οι αντιδράσεις με ποινές. Αν δεν πεισθεί κάποιος, θα αντιδράσει πιο άσχημα. Απειλές του τύπου «αν δεν εμβολιάσετε τα παιδιά σας θα πάτε φυλακή» είναι αφελείς κορώνες αδαών περί τα εμβόλια γιατρών. Και φυσικά νομικές απειλές κατά όποιων εκφράζουν αιχμές κατά των εμβολίων, επίσης στερούνται σοβαρότητος. Όπως επίσης, είναι νοσηρές οι απόψεις για καθιέρωση πιστοποιητικών εμβολιασμού. Νομίζω ότι η σωστή, επιστημονικά στοιχειοθετημένη, και σταθερή ενημέρωση των γονέων και του κόσμου γενικότερα από τον γιατρό, είναι αυτή που θα πείσει για την αναγκαιότητα των εμβολίων.

Το ίδιο ισχύει και για τον κορωνοϊό. Αν δεχθούμε τη «λογική» των πιστοποιητικών θα έπρεπε τότε αυτό να καθιερωθεί και για άλλες λοιμώξεις που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα πχ. γρίπη, ιλαρά, φυματίωση, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα για όποια υπάρχουν εμβόλια (πχ. HPV), κλπ.

Πέραν όλων των παραπάνω όμως θα πρέπει να υπάρχει και ένα σύστημα δημόσιας υγείας και πρόληψης που να βασίζεται σε υπηρεσίες εμπιστοσύνης και ποιότητας. Με μέτρα από την πλευρά του κράτους σωστά και αποδοτικά:
• Κεντρική πολιτική τιμολόγησης και ενιαίου προγράμματος εμβολιασμών
• Κοινωνική υπηρεσία που θα παρακολουθεί το θέμα και θα υπενθυμίζει στους γονείς την υποχρέωση να εμβολιάσουν το παιδί τους – επιστολή, τηλεφώνημα, μήνυμα
• Πρόσβαση εύκολη σε υπηρεσίες εμβολιασμού
• Αποδοχή μόνον ιατρικών λόγων εξαίρεσης από εμβολιασμούς
• Εκπαιδευτικά προγράμματα εμβολίων για γονείς (από επίσημους φορείς)
• Διανομή ειδικών ενημερωτικών φυλλαδίων για εμβόλια
• Καλύτερη εκπαίδευση των γιατρών στα εμβολιαστικά θέματα
• Προσπάθεια εφαρμογής από όλους, του εθνικού προγράμματος εμβολιασμών
• Έλεγχος, επιτήρηση και ενημέρωση των ομάδων που αρνούνται τους εμβολιασμούς

OΧΙ λοιπόν στην απειλή, ΟΧΙ στην επιβολή, ΝΑΙ στη γνώση και την πειθώ.”

Ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Καβαλιώτη εδώ:

https://focusfm.gr