Θεραπεία του Covid-19 στο σπίτι (με ιβερμεκτίνη και άλλα φάρμακα)

Μετάφραση Κίμων Πετρόχειλος

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 2021 στο ιατρικό Περιοδικό της Ένωσης Αμερικανών Ιατρών και Χειρούργων (AAPS), από τον Δρα Craig M. Wax, D.O., μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, με τίτλο:

"Ο κρίσιμος ρόλος της πρώιμης θεραπείας στο σπίτι για την επιβίωση και την ευημερία μετά από το COVID-19" ( https://www.jpands.org/vol26no1/wax.pdf ). 

Σε αυτό ο γιατρός διηγείται πώς ο ίδιος θεράπευσε τον εαυτό του με ιβερμεκτίνη και άλλα φάρμακα, με βάση το (προτεινόμενο από την Ένωση) πρωτόκολλο θεραπείας του κόβιντ στο σπίτι < https://aapsonline.org > και τις συμβουλές του δημιουργού του πρωτοκόλλου, του διάσημου γιατρού Dr Peter McCullough. Ελληνικός ιστότοπος με ανάλογες ιατρικές συμβουλές: https://www.facebook.com/profile.php?id=100069175044992

Βίντεο όπου ο Δρ Wax διηγείται τη διαδικασία της θεραπείας του: odysee.com/@VideoTranslations/A-Conversation_About_COVID_Dr_Craig_M._Wax_interview

Βίντεο όπου ο Δρ Peter McCullough καταθέτει στο Κογκρέσο σχετικά με την αποτελεσματικότητα του πρωτοκόλλου και την αναγκαιότητα της πρώιμης εξωνοσοκομειακής θεραπείας: odysee.com/@VideoTranslations/Peter_M_Cullough_MD_testifies_to_Texas_Senate_HHS_Committee

---------------------------

Craig M. Wax, D.O.

Πέρα από τις μιντιακές υπερβολές, τον πολιτικό σφετερισμό και τη γενική κινδυνολογία, το COVID-19 δύναται να είναι ένα σοβαρό και θανατηφόρο γεγονός.

Ως υγιής μεσήλικας γιατρός, υπερηφανεύομαι ότι αποτελώ παράδειγμα υγιεινού τρόπου ζωής. Η μέρα μου αποτελείται από μία έως δύο ώρες άσκησης, ενυδάτωσης με νερό, και μιας διατροφής που βασίζεται κυρίως σε λαχανικά. Παίρνω βιταμίνες, μέταλλα και συμπληρώματα διατροφής για να βελτιστοποιήσω την υγεία μου. Το επίπεδο της βιταμίνης D3-25-OH στον ορό του αίματός μου είναι 60 (εύρος 30-100). Εκτός από τη σκληρή και τίμια εργασιακή ηθική, πώς αλλιώς μπορώ να δείξω στην οικογένειά μου και στους ασθενείς μου ποιες είναι οι πραγματικές αξίες της ζωής;

Χωρίς συνοδές ιατρικές παθήσεις ή άλλους εμφανείς παράγοντες κινδύνου, γιατί θα έπρεπε να ανησυχώ μήπως κολλήσω το COVID-19 κατά τη διάρκεια του 2020; Προωθώ την πρόληψη και την πρώιμη θεραπεία, μαζί με εξέχοντες συναδέλφους γιατρούς που είδαν το φως στις αρχές του 2020 και την ευκαιρία να αποτρέψουν νοσηλείες, νοσηρότητα και θνησιμότητα. Στο πλαίσιο αυτό, λάμβανα μια τεκμηριωμένη προληπτική αγωγή υδροξυχλωροκίνης (HCQ), 200 mg εβδομαδιαίως, καθώς έχει μακρύ χρόνο ημίσειας ζωής.

Τον Δεκέμβριο, εννέα ημέρες μετά από μια στενή επαφή με τον γιατρό μου, που αργότερα αρρώστησε από COVID-19, ένιωσα να με καταβάλλει κόπωση, μυϊκοί πόνοι και ρίγη. Φορούσαμε αμφότεροι μάσκες και είχαμε ελαχιστοποιήσει τη σωματική επαφή κατά την επίσκεψή μου στο ιατρείο του. Είχα κολλήσει γρίπη ή έναν από τους 10.000 άλλους ιούς; Έκανα ένα γρήγορο ρινικό επίχρισμα για γρίπη Α και Β και βγήκε αρνητικό. Τότε εμφανίστηκε ένα βασικό σύμπτωμα: Είχα χάσει τόσο την όσφρηση όσο και τη γεύση! Είχε έρθει η ώρα να επιβεβαιώσω αυτή την ασθένεια με ένα ρινικό μοριακό τεστ (PCR) για το SARS-CoV-2, που θα έπαιρνε μερικές μέρες, κι έβαλα τον εαυτό μου και την οικογένειά μου σε καραντίνα.

Ενώ υποπτευόμουν το COVID-19 με μια εμπειρική διάγνωση, συνέχισα την καθημερινή μου αγωγή με πολυβιταμινούχα/πολυμεταλλικά συμπληρώματα, βιταμίνη D3 5.000 IU και βιταμίνη Κ-2 180 mcg· πρόσθεσα Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) 600 mg την ημέρα· αύξησα την υδροξυχλωροκίνη σε 200 mg δύο φορές την ημέρα και τον ψευδάργυρο σε 220 mg (50 mg στοιχειακός) την ημέρα· πρόσθεσα αζιθρομυκίνη 250 mg δύο φορές την ημέρα· και στη συνέχεια πρόσθεσα ιβερμεκτίνη 15 mg την ημέρα σε διαδοχική πολυφαρμακευτική πρώιμη θεραπεία στο σπίτι. Σε αυτό το σημείο, το εργαστήριο επιβεβαίωσε τον SARS-CoV-2 (τον αναφερόμενο αιτιολογικό παράγοντα του COVID-19) με PCR ρινικού επιχρίσματος.

Τις επόμενες ημέρες, παρά τη θεραπεία αυτή, χειροτέρεψα. Ο βήχας μου επιδεινώθηκε, δυσκολευόμουν να πάρω βαθιές αναπνοές (δύσπνοια) και οι νυχτερινές εφιδρώσεις έγιναν έντονες. Για τις έξι ώρες που κοιμόμουν, ξυπνούσα με τα νυχτικά μου ποτισμένα στον ιδρώτα και έπρεπε να αλλάζω κάθε ώρα.

Ανησυχώντας για αυτές τις δραστικές αλλαγές, συμβουλεύτηκα συναδέλφους μου, που συνέστησαν να προσθέσω μια μειούμενη δόση πρεδνιζόνης ξεκινώντας με 30 mg την ημέρα και ασπιρίνη 325 mg την ημέρα. Μετά από δύο εξαιρετικά δύσκολες νύχτες, η κατάσταση άλλαξε.

Συνέχισα την ιατρική μου εργασία καθ' όλη τη διάρκεια της ασθένειάς μου με διαβουλεύσεις τηλεϊατρικής μέσω διαδικτύου από το γραφείο μου - ασφαλής από το να μεταδώσω τη μόλυνση σε άλλους.

Επτά ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων, με επιθετική πρώιμη θεραπεία τα συμπτώματα και ο βήχας υποχώρησαν. Τις τελευταίες ημέρες της 12ήμερης απομόνωσής μου, την 10η ημέρα, μπόρεσα επιτέλους να κάνω πρωινή γιόγκα. Την 12η ημέρα μπόρεσα να κάνω ξανά ποδηλασία σε εξωτερικό χώρο (21 μίλια την αυγή σε 1 βαθμό Κελσίου). Τότε ένιωσα έτοιμος να βγω από την καραντίνα και να επιστρέψω στον πραγματικό κόσμο.

Αντίθετα, ο γιατρός που με κόλλησε είχε μια πολύ πιο σοβαρή πορεία. Τηλεφώνησα στο γραφείο του αφού είχα αναρρώσει. Απ' όσο γνωρίζω, έλαβε λιγοστή προνοσοκομειακή θεραπεία για το COVID-19, μόνο πρεδνιζόνη 40 mg, Tamiflu™ 75 mg, δοξυκυκλίνη 100 mg και Mucinex™ OTC. Δυστυχώς εξελίχθηκε σε πνευμονία και εισήχθη σε μεγάλο νοσοκομείο. Επίσης διασωληνώθηκε και αργότερα χρειάστηκε σωλήνα τραχειοστομίας για μηχανικό αερισμό. Η πορεία του περιπλέχθηκε από μια κεντρική γραμμή που προκάλεσε πνευμοθώρακα, απαιτώντας θωρακικό σωλήνα για αποσυμπίεση. Δυστυχώς, έξι εβδομάδες αργότερα, παραμένει διασωληνωμένος στη ΜΕΘ. Αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα της καλύτερης έκβασης που έχει η πρώιμη θεραπεία στο σπίτι σε σύγκριση με τον θεραπευτικό μηδενισμό ("μείνετε στο σπίτι και ελάτε στο νοσοκομείο αν επιδεινωθείτε"). Γι' αυτό, είναι νευραλγικό οι γιατροί και οι ασθενείς να είναι ελεύθεροι όχι μόνο να χρησιμοποιούν νέα φάρμακα, αλλά και να χρησιμοποιούν όλα τα επαναστοχευμένα παλιά φάρμακα, βιταμίνες, μέταλλα, άσκηση και διατροφικές στρατηγικές.

Υπάρχουν πολλά διδάγματα που μπορούν να αντληθούν από την αναφορά της περίπτωσής μου. Το πρώτο είναι να δίνετε το παράδειγμα με έναν υγιεινό τρόπο ζωής και να θεωρείτε την υγεία σας πρώτιστα σημαντική. Το δεύτερο είναι πως ό,τι και να κάνετε, μπορεί και πάλι να σας πιάσει απροετοίμαστους το COVID-19, ακόμα κι αν κρατάτε αποστάσεις, φοράτε μάσκα ή χρησιμοποιείτε οποιαδήποτε άλλα μέτρα πολιτικής δημόσιας υγείας που συνιστώνται από την κυβέρνηση. Το τρίτο είναι να ξεκινήσετε τη θεραπεία νωρίς - κατά προτίμηση την πρώτη ημέρα εμφάνισης των συμπτωμάτων, ακόμα και πριν να είναι διαθέσιμα τα αποτελέσματα της εξέτασης. Η πρώιμη θεραπεία είναι επείγουσα για το COVID-19, όπως και για άλλες ασθένειες. Το τέταρτο είναι ότι είναι σημαντικό να έχετε συναδέλφους [γιατρούς] και συμβούλους που μπορούν να σας δώσουν υψηλής κλάσης στρατηγικές και απόψεις. Το πέμπτο είναι ότι πρέπει να είστε αρκετά ταπεινοί ώστε να επιτρέψετε σε άλλους που εμπιστεύεστε να σας βοηθήσουν την ώρα που το χρειάζεστε. Αυτή μπορεί να είναι μια παρατεταμένη ασθένεια που σας εξουδετερώνει. Αφού αναρρώσετε, μπορείτε να επιστρέψετε στο ρόλο σας της καθημερινής [ιατρικής] βοήθειας προς άλλους.

Μια θετική πλευρά της ανάρρωσης από τη μόλυνση COVID-19 είναι ότι δεν θα χρειαστώ κανένα από τα βιαστικοφτιαγμένα εμβόλια mRNA, που διαφημίζονται καθ' υπερβολή από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς, τα οποία δεν μπορούν να ξεπεράσουν την πλήρη και μακρά φυσική κυτταρική και χυμική ανοσία των Β και Τ αντισωμάτων. Ανησυχώ επίσης ότι οι ασθενείς του COVID-19 που αναρρώνουν δεν θα πρέπει να κάνουν εμβόλιο COVID-19 mRNA, καθώς μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοσο, καρκίνο ή χειρότερα.

Πέρυσι μάθαμε ότι ο ιός SARS-CoV-2 μπορεί να οδηγήσει σε ένα φάσμα συνδρόμων COVID-19, από ασυμπτωματική έκθεση, μέχρι συμπτώματα κοινού κρυολογήματος, γριποειδές σύνδρομο, πνευμονία, πλήρη αναπνευστική ανεπάρκεια, και καταιγίδα κυτοκινών που πυροδοτεί φλεβική θρομβοεμβολή (VTE) και διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη (DIC). Φαίνεται ότι ορισμένες γενετικές ευαισθησίες σχετίζονται με το σοβαρό COVID-19, όπως η ομάδα αίματος και οι πολυμορφισμοί της ιντερφερόνης. Οι τύποι Α, Β και ΑΒ διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο, ενώ ο τύπος O φαίνεται να προστατεύει. Επίσης υπάρχουν δευτερεύοντες παράγοντες κινδύνου, όπως η παχυσαρκία και τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα.

Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά και οι κατά τα άλλα υγιείς νεαροί ενήλικες τείνουν να τα πηγαίνουν καλά και να είναι ανθεκτικοί στις απειλητικές για τη ζωή πιθανότητες που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι και εκείνοι με πολλαπλές συννοσηρότητες.

Τα κλειδιά για την επιβίωση και την ευημερία στην εποχή του COVID-19 είναι ένας υγιεινός τρόπος ζωής και η πρώιμη εξωνοσοκομειακή θεραπεία για όσους έχουν συμπτώματα. Η πρώιμη κλινική και εμπειρική διάγνωση και θεραπεία των ασθενών με COVID-19 είναι ουσιώδης για βέλτιστα αποτελέσματα. Ο ίδιος ο μοριακός έλεγχος (PCR), κατά τη γνώμη μου, είναι απαραίτητος μόνο όταν η διάγνωση είναι κατά τα άλλα ασαφής. Η εμπειρική θεραπεία δεν θα πρέπει να καθυστερεί εν αναμονή των εξετάσεων, ιδιαίτερα εφόσον όντως υφίστανται ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα.

Δυστυχώς κυβερνήσεις, πολιτικοί, ΜΜΕ, ιατρικές οργανώσεις, νοσοκομειακά συστήματα υγείας, φαρμακευτικά και άλλα βιομηχανικά συμφέροντα έχουν εργαστεί για να παρεμποδίσουν την πρώιμη θεραπεία και να εμποδίσουν την πρόσβαση σε επαναστοχευμένα γενόσημα φάρμακα όπως η υδροξυχλωροκίνη και η ιβερμεκτίνη. Αυτά δρουν ως ιονοφόροι ψευδαργύρου μαζί με άλλους μηχανισμούς δράσης. Είναι νευραλγικό οι γιατροί να διατηρήσουν την πλήρη αυτονομία τους, ανεξάρτητοι από όλες τις δυνάμεις, και να χρησιμοποιήσουν εγκεκριμένα από τον FDA, ασφαλή, αποτελεσματικά, ιατρικώς αναγκαία και κλινικώς ενδεδειγμένα φάρμακα για να μειώσουν την ένταση και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του COVID-19 και να αποφευχθεί η νοσηλεία και ο θάνατος.

Μαζί μπορούμε να αποσοβήσουμε και να νικήσουμε το COVID-19 με προληπτικές στρατηγικές, απομόνωση των ασθενών, πρώιμη εμπειρική διάγνωση και πρώιμη θεραπεία στο σπίτι, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε και πάλι μια φυσιολογική ζωή.

--------------------

Ο Craig M. Wax, D.O., ασκεί οικογενειακή ιατρική και υγεία στο Mullica Hill του New Jersey. Υπηρετεί ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Αμερικανών Γιατρών και Χειρούργων (AAPS). Δικτυακός τόπος: HealthIsNumberOne.com.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1. Monti M, Vertogen B, Masini C, et al. Hydroxychloroquine as prophylaxis for COVID-19: a review. Front Pharmacol 2020 Dec 3;11:605185. doi: 10.3389/fphar.2020.605185. Available at: https://pubmed.ncbi.nlm.nih. gov/33343376/. Accessed Feb 17, 2021.

2. Letters. Hydroxychloroquine as postexposure prophylaxis for Covid-19. N Engl J Med 2020;383:1087-1089. Available at: https://www.nejm.org/doi/ full/10.1056/NEJMc2023617. Accessed Feb 17, 2021.

3. McCullough PA, Alexander PE, Armstrong R, et al. Multifaceted highly targeted sequential multidrug treatment of early ambulatory high-risk SARS-CoV-2 infection (COVID-19). Rev Cardiovasc Med 2020;21(4):517-530. doi:10.31083/j.rcm.2020.04.264. Available at: https://rcm.imrpress.com/ EN/10.31083/j.rcm.2020.04.264. Accessed Feb 17, 2021.

4. American Society of Hematology. Studies offer new evidence for possible link between blood type and COVID-19 susceptibility and severity. Press Release; Oct 14, 2020. Available at: https://www.hematology.org/ newsroom/press-releases/2020/possible-link-between-blood-type-and- covid-19. Accessed Feb 17, 2021.

--------------------

ΑΡΧΕΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ AAPS

1. Η ιατρική περίθαλψη είναι επαγγελματική υπηρεσία, όχι δικαίωμα. Τα δικαιώματα (ως προς τη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία) μπορούν να τύχουν υπεράσπισης με τη χρήση βίας, αν χρειαστεί. Οι επαγγελματικές υπηρεσίες υπόκεινται σε οικονομικούς νόμους, όπως προσφορά και ζήτηση, και δεν εξασφαλίζονται σωστά με τη βία.

2. Οι γιατροί είναι επαγγελματίες. Οι επαγγελματίες είναι εντολοδόχοι των ασθενών ή των πελατών τους και όχι των εταιρειών, της κυβέρνησης, των ασφαλιστών ή άλλων φορέων. Οι επαγγελματίες ενεργούν σύμφωνα με την καλύτερη δυνατή κρίση τους και όχι σύμφωνα με τις κυβερνητικές "κατευθυντήριες γραμμές", οι οποίες σύντομα γίνονται εντολές. Οι αποφάσεις και οι διαδικασίες των γιατρών δεν μπορούν να υπαγορεύονται από επόπτες χωρίς να καταστρέφεται ο επαγγελματισμός τους.

3. Η πληρωμή από τρίτους εισάγει συγκρούσεις συμφερόντων. Οι γιατροί είναι καλύτερο να πληρώνονται απευθείας από τους αποδέκτες των υπηρεσιών τους. Η σύμβαση του ασφαλιστή θα πρέπει να είναι μόνο με τους ασφαλιζόμενους και όχι με τους γιατρούς. Οι ασθενείς θα πρέπει να πληρώνουν στον ιατρό τους μια αμοιβαίως συμφωνημένη αμοιβή· ο ασφαλιστής θα πρέπει να αποζημιώνει τον ασφαλιζόμενο σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης.

4. Οι κυβερνητικοί κανονισμοί μειώνουν την πρόσβαση στην περίθαλψη. Τα εμπόδια εισόδου στην αγορά και οι κανονισμοί που επιβάλλουν κόστη και επιβαρύνσεις στην παροχή περίθαλψης πρέπει να μειωθούν σημαντικά. Παραδείγματα αποτελούν οι ασφαλιστικές εντολές, τα πιστοποιητικά αναγκαιότητας, οι απαιτήσεις μετάφρασης, η ρύθμιση CLIA για τα εργαστήρια ιατρείων, οι απαιτήσεις HIPAA, οι περιορισμοί που επιβάλλονται από τον FDA στην ελευθερία του λόγου και στην κρίση των ιατρών κ.λπ.

5. Η ειλικρινής, δημοσίως προσβάσιμη τιμολόγηση και λογιστική ("διαφάνεια") είναι απαραίτητη για τον έλεγχο του κόστους και τη βελτιστοποίηση της πρόσβασης. Η πληρωμή ή ο καθορισμός τιμών από το κράτος και άλλους τρίτους αποκρύπτει την πραγματική αξία μιας υπηρεσίας, η οποία μπορεί να προσδιοριστεί μόνο από την προθυμία του αγοραστή να πληρώσει. Η προκύπτουσα λανθασμένη κατανομή των πόρων δημιουργεί τόσο σπατάλες όσο και μη διαθεσιμότητα υπηρεσιών.

6. Η εμπιστευτικότητα είναι απαραίτητη για την καλή ιατρική περίθαλψη. Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο της σχέσης ασθενούς-ιατρού. Ό,τι εμπιστεύτηκε ο ασθενής θα πρέπει να τιμηθεί· οι πληροφορίες θα πρέπει να παραδίδονται αλλού μόνο μετά από ενημερωμένη συγκατάθεση του ασθενούς, με σπάνιες εξαιρέσεις που καθορίζονται από το νόμο και σχετίζονται με αξιόπιστες άμεσες απειλές στην ασφάλεια ή την υγεία άλλων.

7. Οι γιατροί θα πρέπει να αντιμετωπίζονται δίκαια κατά την αδειοδότηση, την αξιολόγηση υποβαλλόμενων δημοσιευμάτων τους και σε άλλες διαδικασίες. Οι γιατροί δεν θα πρέπει να φοβούνται την απώλεια του βιοπορισμού τους ή επαχθή νομικά έξοδα λόγω αβάσιμων κατηγοριών, κακοβουλίας των ανταγωνιστών, προσπαθειών των νοσοκομείων να φιμώσουν τη διαφωνία τους ή άρνησης να παραβιάσουν τη συνείδησή τους. Θα πρέπει να τους αναγνωρίζεται τόσο η διαδικαστική όσο και η ουσιαστική δίκαιη διαδικασία. Δεν χάνουν τα βασικά δικαιώματα που απολαμβάνουν οι Αμερικανοί απλώς και μόνο λόγω του επαγγέλματός τους.

8. Η ιατρική ασφάλιση πρέπει να είναι εθελοντική. Ενώ ο καθένας έχει την ευθύνη να πληρώνει για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που χρησιμοποιεί, η ασφάλιση δεν είναι ο μόνος ή ο καλύτερος τρόπος χρηματοδότησης της ιατρικής περίθαλψης. Αυξάνει σημαντικά το κόστος και τις δαπάνες. Το δικαίωμα να αρνηθεί κανείς να αγοράσει ένα προϊόν είναι η απόλυτη και αναγκαία προστασία από χαμηλής ποιότητας, υπερτιμολογημένες προσφορές μονοπωλιακών παρόχων.

9. Η κάλυψη δεν είναι περίθαλψη. Τα προγράμματα υγείας αρνούνται την πληρωμή και διανέμουν τη φροντίδα. Οι υποσχέσεις τους συχνά αθετούνται. Η μόνη αξιόπιστη προστασία έναντι σοβαρών ελλείψεων και υποβάθμισης της ποιότητας είναι το δικαίωμα των ασθενών να χρησιμοποιούν τα δικά τους χρήματα για να αγοράζουν την περίθαλψη της επιλογής τους.