Να συζητήσουμε για το κλίμα, την ενέργεια, τη φύση – τα πραγματικά σπουδαία θέματα!
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος βρίσκει τη χώρα μας στο μέσο μιας μακράς εκλογικής περιόδου. Πάραταύτα, και παρότι ήδη η κλιματική κρίση δείχνει τα δόντια της όλο και περισσότερο (πλημμύρες διαδέχονται πολύμηνες ξηρασίες σε άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, το δικό μας κλίμα είναι ήδη ορατά υποτροπικό) η συζήτηση για την αναχαίτισή της αλλά και την προσαρμογή στις συνθήκες που έχει ήδη δημιουργήσει είναι υποτονική ή δεν γίνεται καθόλου.
Την ίδια στιγμή η εξαίρεση περίπου 6 εκατομμυρίων στρεμμάτων περιοχών χαμηλής άγριας βλάστησης από το χαρακτηρισμό ως δασικών, ενισχύει τις ανησυχίες για νέα πλήγματα στην άγρια φύση και την εξαιρετική βιοποικιλότητα της χώρας μας.
Οι δυνάμεις όμως του οικολογικού κινήματος στο επιστημονικό, το κοινωνικό αλλά και το πολιτικό, παρά τις αδυναμίες, επίπεδο είναι παρούσες για να υπενθυμίζουν ότι η επιδείνωση του κλίματος και των φυσικών βιοτόπων δεν έχει μόνο περιβαλλοντική αλλά και άμεσα και έντονα οικονομική και κοινωνική διάσταση.
Η διαφύλαξη των φυσικών μας περιοχών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της κανονικής λειτουργίας των λεκανών απορροής επομένως και τη μελλοντική μας γεωργική παραγωγή. Η επέκταση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και των συστημάτων αποθήκευσης της καθαρής ενέργειας (αντλησιοταμίευση, μπαταρίες) είναι κρίσιμης σημασίας τόσο για την ενεργειακή μας επάρκεια, τη διατήρηση προσιτών τιμών ενέργειας αλλά και την ανεξαρτησία μας από αναξιόπιστες χώρες που κυρίως ελέγχουν τα ορυκτά καύσιμα.
Η φετινή Ημέρα Περιβάλλοντος όμως, βρίσκεται και λίγους μήνες μπροστά από τις περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου.
Θέματα όπως η βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων με έμφαση -κάποτε, επιτέλους- στην έναρξη της χωριστής διαλογής του οργανικού μέρους, η απώλεια κοινοχρήστων χώρων στις πόλεις, η διάβρωση ακτών, η προστασία των περιαστικών και των παραρεμάτιων προστατευόμενων περιοχών από την κακώς νοούμενη «ανάπτυξη», η διαφύλαξη των ποταμών, ιδίως αυτών που διασχίζουν πόλεις, στο μέγιστο δυνατό βαθμό κοντά στη φυσική τους κατάσταση, χωρίς «διευθετήσεις», στενέματα κοιτών ή εγκιβωτισμούς, η διατήρηση και αύξηση του αστικού πρασίνου, οφείλουν να τεθούν με ένταση και συγκεκριμένα στοιχεία αντί αορίστων υποσχέσεων περί «ευαισθησίας».
Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας συνεχίζει και θα συνεχίσει να θέτει όλα τα παραπάνω με στοιχεία, προτάσεις και επιμονή, απαιτώντας από τους νέους αιρετούς σε εθνικό και τοπικό επίπεδο να τα θέσουν σε πραγματική προτεραιότητα.
Η συμφιλίωσή μας, γενικά και τοπικά, με τις αντοχές του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι απλώς μια «καλή ιδέα» είναι όρος επιβίωσης για μας και τα άλλα ζωντανά είδη που εξαρτώνται από την ισχύ μας.
