Διαβάζοντας προσεκτικά τη διάταξη της Αντεισαγγελέως εφετών Χρυσούλας Αρβανίτη, με την οποία επιχειρείται το “ξέπλυμα” των οργίων των παραβιάσεων των μέτρων για τον κορωνοϊό την 7η Οκτωβρίου 2020, στους δρόμους γύρω από το Εφετείο Αθηνών, δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω με έναν από τους γκουρού του ποινικού δικαίου, ο οποίος είναι ενήμερος, όπως και όλος ο νομικός κόσμος άλλωστε, για τα έργα και τις ημέρες της παράγκας της ποινικής Δικαιοσύνης:
“Νίκο, καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός για να αποκρούσουν τις επιθέσεις σου, έτσι δεν είναι;”.
Ναι, το καταλαβαίνω και το γνωρίζω.
Έχοντας πέσει όμως οι πρωτεργάτες του κεντρικού αυτού σχεδιασμού στην παγίδα που τους έστησα με την πίεση που άσκησα στην ποινική διαδικασία για τα όργια στο Εφετείο, έχοντας παράλληλα, με τις επιθέσεις μου στις άλλες ποινικές διαδικασίες που λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία, αποκλείσει την επανάληψη της μίας μετά την άλλη “επιχειρηματολογίας” σε αυτή εδώ για το Εφετείο, τους ανάγκασα να κάνουν το απονενοημένο διάβημα και να τινάξουν στον αέρα το αφήγημα της ψευδοπανδημίας και των μέτρων για τον ψευδοφονικό ιό.
Γιατί όταν διαβάζεις στην τελευταία αυτή διάταξη, ότι “οι Έλληνες έχουν δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα, μόνο στις δημόσιες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει, τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους, όλα τα όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους, τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν, οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι αποτελεί το παλαιότερο συνταγματικό δικαίωμα”, αυτό γκρεμίζει την “πανδημία”, τα μέτρα που επιβλήθηκαν στους πολίτες για τον κορωνοϊό και ακυρώνει τις συνέπειες που είχαν οι παραβιάσεις τους.
Γιατί μπορεί το δικαίωμα του συνέρχεσθαι να είναι το παλαιότερο, δεν νομίζω όμως ότι είναι και το σημαντικότερο. Σημαντικότερο πάντως από το άρθρο 5 για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την προσωπική ελευθερία, σίγουρα δεν είναι.
Δεν νομίζω δηλαδή ότι μεταξύ του δικαιώματος να πάει κάποιος σε συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος και του δικαιώματος να επιλέξει αυτός εάν θα εμβολιαστεί ή όχι, να επέλεγε να ασκήσει το πρώτο.
Εννοείται, βεβαίως, ότι για να φτάσουμε να τα διαβάσουμε αυτά σε εφετειακή διάταξη, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν η οργάνωση παγιδευόταν από εμένα και μόνο για να σώσει τον εαυτό της και τους δικούς της.
Άλλο είναι τώρα ότι για να φτάσει η αντεισαγγελέας εφετών να τα γράψει αυτά, γύρισε τον ουρανό ανάποδα, παρουσίασε με εντελώς αντίθετο με την πραγματικότητα περιεχόμενο και νόημα αστυνομικές διατάξεις και υπουργικές αποφάσεις, και γενικά μία εντελώς αντίθετη με την πραγματικότητα εικόνα της τήρησης των απαγορεύσεων της υπουργικής απόφασης που ίσχυε την 7η Οκτωβρίου 2020 για την “προστασία” μας από τον κορωνοϊό και την “πανδημία”. Ακόμα και η “επιχειρηματολογία” της για τη “μη” ευθύνη των μελών των επιτροπών, και αυτή για κλάματα είναι. Δεν προέκυψε, λέει, ότι ήταν ενήμεροι εκ των προτέρων για τη διεξαγωγή της, ενώ, αφενός για τη συγκέντρωση γνώριζε ακόμα και ο κυρ Θωμάς στη στάνη του στον Άνω Προβατά, αφετέρου κάποια από τα μέλη των επιτροπών συμμετείχαν κιόλας στη συγκέντρωση. Ίσως βέβαια να ήταν περαστικοί και είπαν και αυτοί να γιορτάσουν τη “νίκη της Δημοκρατίας”.
Και θα ήταν ανέφικτο, λέει, να την απαγορεύσουν.
Σοβαρά;
Να την απαγορεύσουν όχι, δεν έχουν τέτοια εξουσία ούτε εγώ ισχυρίστηκα το αντίθετο, να απαιτήσουν όμως από την κυβέρνηση να μη γίνει γιατί θα ήταν αντίθετη στα μέτρα που ΟΙ ΙΔΙΟΙ είχαν εισηγηθεί, δεν ήταν απλώς εφικτό αλλά και επιβεβλημένο. Είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να το κάνουν.
Εννοείται ότι θα μπορούσε να ζητήσει από τα ίδια τα μέλη να απαντήσουν εάν γνώριζαν για τη συγκέντρωση και εάν ήταν σύμφωνα με αυτή, αντί να κάνει ολόκληρη νομική ανάλυση για την αμφιβολία που είναι ακόμα και υπέρ του υπόπτου στην προδικασία.
Αλλά σιγά μην τα καλούσε.
Κουβέντα και από την αντεισαγγελέα εφετών για αυτούς που οργάνωσαν τη συγκέντρωση, το κενό δε αυτό προσπάθησε να το καλύψει αλλοιώνοντας το περιεχόμενο και το νόημα της αστυνομικής διάταξης που επικαλείται και ενσωματώνει στη διάταξή της, την οποία παρουσιάζει ως άδεια της αστυνομίας να πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση, ενώ με τη διάταξη αυτή τίθενται περιορισμοί σε μία συγκέντρωση που είχε αποφασιστεί και οργανωθεί, από άλλους επιτραπεί και από άλλους δεν είχε αποτραπεί, καθώς “πιθανολογείται ότι από τη διεξαγωγή της θα διαταραχθεί η κοινωνικοοικονομική ζωή της συγκεκριμένης περιοχής” κ.λπ κ.λπ, η δε διάταξη αυτή κοινοποιήθηκε και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, εκεί που τα είδε όλα καλά η μόλις τότε χωρίς αντίπαλο εκλεγείσα προϊσταμένη Σωτηρία Παπαγεωργακοπούλου, η οποία επομένως έχει και αυτή βαρύτατη ευθύνη για τη μη αποτροπή της βεβαίας διασποράς του κορωνοϊού.
Αλλοιώνει ακόμα και το νόημα και τον σκοπό της υπουργικής απόφασης που ίσχυε με τα μέτρα για την αποτροπή της διάδοσης του φοβερού και τρομερού κορωνοϊού, αφού επέλεξε να τονίσει την “επιφύλαξη των δημοσίων συναθροίσεων του άρθρου 11 του Συντάγματος” αναφορικά με τη ρητή απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των εννέα ατόμων. Ο αναγνώστης που δεν είναι εξοικειωμένος με τις νομικές διατάξεις, σχηματίζει την εντύπωση ότι ναι μεν υπήρχε η απαγόρευση συναθροίσεων άνω των εννέα ατόμων, με την “επιφύλαξη” όμως, δηλαδή κάτι σαν εξαίρεση, των δημοσίων συναθροίσεων όπου υπερισχύει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. ΕΝΩ το νόημα της “επιφύλαξης” είναι ότι η αστυνομία μπορούσε να απαγορεύσει ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΑΤΟΜΩΝ.
Αλλιώς, είναι προφανές ότι οι σχετικές υγειονομικές διατάξεις που επιβλήθηκαν για την αποτροπή της διάδοσης του κορωνοϊού, θα αυτοκαταργούντο.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι η “επιχειρηματολογία” της για τους αστυνομικούς των ΜΑΤ που κόλλησαν κορωνοϊό. Ένα κερασάκι όμως όλα τα λεφτά, που λέει και ο λαός, με έντονο επιθεωρησιακό χαρακτήρα.
Διότι αφού στην αρχή λέει ότι προσκόμισα ένα μόνο δημοσίευμα (της εφημερίδας “ΑΥΓΗ”) και ότι δεν επιβεβαιώθηκε από άλλα στοιχεία της δικογραφίας το γεγονός (δεν …”σκέφτηκε” βεβαίως να ζητήσει και άλλα στοιχεία, όπως π.χ. από την αστυνομική διεύθυνση στην οποία ανήκαν οι αστυνομικοί, αυτά τα σκέφτεσαι από εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πάνω), γράφει το απίστευτο:
“Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ, που εξ επαγγέλματος εκτίθενται σε ιδιαίτερα μεγάλους κινδύνους κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών τους καθηκόντων (οπότε ας τους πετάξουμε χωρίς λόγο και στο πυρηνικό εργοστάσιο που ανατινάχθηκε, αφού ούτως ή άλλως εκτίθενται), φέρουν εξοπλισμό με καλυμμένα όλα τα σημεία του σώματος και του προσώπου τους, πράγμα που καθιστά σχεδόν (εντάξει, βάζει και το “σχεδόν”) αδύνατη τυχόν μετάδοση το ιού σε αυτούς”.
Δηλαδή, οι αστυνομικοί αυτοί ήταν από το πρωί μέχρι το απόγευμα στο Εφετείο, δεν ήπιαν νερό, δεν έβαλαν μπουκιά στο στόμα τους, δεν έκαναν …ούτε πιπί ούτε κακά, και ήταν όλη την ώρα καλυμμένοι από πάνω μέχρι κάτω, ώστε ήταν …σχεδόν αδύνατον να κολλήσουν.
Βρε μπας και έκανα λάθος στη μήνυση και έβαλα μέσα καμία αποστολή Apollo της NASA στη Σελήνη; Γιατί όπως τα λέει, περισσότερο μάλλον για αστροναύτες σε διαστημική αποστολή φαίνεται να μιλάει, παρά για αστυνομικούς.
Αλλά και στην …απίθανη περίπτωση που κολλούσε ένας αστυνομικός, τουλάχιστον δεν υπήρχαν μελέτες που να δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι στην αστυνομία μεταδίδουν τον ιό.
Ε;
Τι;
Δεν με πιστεύετε;
Σας φαίνεται τρελό;
Ξεχάσατε ότι αυτό το απίστευτο το είχε πει ο τότε υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος;
Ή μήπως το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι η αντεισαγγελέας είδε “τήρηση των υγειονομικών μέτρων”, ενώ αμέσως παραπάνω παραδέχεται ότι δεν τηρήθηκαν οι αποστάσεις από …είκοσι χιλιάδες ανθρώπους;
Τι θα κάνω τώρα εγώ με τη διάταξη αυτή;
Λίγη υπομονή…
Προς το παρόν, θα κάνω μερικές δημοσιεύσεις με ένα προς ένα στη σειρά τα σημεία και τα τέρατα της διάταξης.
Και μετά ένα live.
Στο live αυτό θα σας πω τι θα κάνω…
Όπως υπομονή θα κάνουν και όσοι προσπαθούν να καταλάβουν γιατί απευθύνομαι δημόσια στη …Σήλια και την ρωτάω αν καλώς ασχολήθηκε με δική μου προσφυγή…
nikosantoniadis.tv