Στην δημοσιότητα βγήκαν σήμερα οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» βουλευτών και πολιτικών αρχηγών και γίνεται αμέσως κατανοητό γιατί οι άνθρωποι αυτοί ψηφίζουν πολλές φορές νόμους που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Από την μία έχουμε άτομα που πληρώνονται από το κοινωνικό σύνολο με πολλές χιλιάδες ευρώ το μήνα για να λύσουν τα προβλήματα των απλών ανθρώπων (αλλά τελικά μάλλον λύνουν το δικό τους πρόβλημα) και από την άλλη έχουμε την πλειοψηφία των «φτωχοδιαβόλων» που προσπαθούν να «τετραγωνίσουν τον κύκλο» και να επιβιώσουν με μερικές εκατοντάδες ευρώ μισθό το μήνα.
Είναι δυνατόν οι άνθρωποι αυτοί να καταλαβαίνουν τον πόνο των λιγότερο «εκλεκτών»;
Υπάρχει ένα ρητό που λέει (ή τουλάχιστον κάπως έτσι το λέει) «100 ξυλιές σε σένα με πονάνε εμένα; Δεν με πονάνε».
Με λίγα λόγια ποια μπορεί να είναι η ενσυναίσθηση που θα επιτρέψει στους πολιτικούς να καταλάβουν τα προβλήματα των πολιτών και να τα λύσουν;
Για να λύσεις τα προβλήματα των άλλων, πρέπει να τα κατανοήσεις. Για να τα κατανοήσεις όμως πρέπει να τα έχεις κι εσύ. Πράγμα το οποίο δε συμβαίνει με το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Σε πολλούς ψηφοφόρους που τους αρέσει να ζουν στην «κοσμάρα» τους και να πιστεύουν ότι η πολιτική εξουσία ασχολείται με την ευζωία τους, αυτό δεν είναι κατανοητό.
Δυστυχώς, όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και ακόμα πιο αμείλικτοι είναι οι αριθμοί.
Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα τουλάχιστον για αυτούς που θέλουν να τους βλέπουν όπως είναι και δεν θέλουν να υιοθετούν τις «ερμηνείες» άλλων.
Τα εισοδήματα των πολιτικών είναι υπερπολλαπλάσια των Ελλήνων με την ανάλογη ακίνητη περιουσία και τις ακόμα πιο «ανάλογες» καταθέσεις.
Καλώς τα έχουν, εννοείται, όμως τίθεται ζήτημα, για τους Έλληνες ψηφοφόρους που αναζητούν από αυτούς να τους λύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, άνθρωποι οι οποίοι ΔΕΝ ζουν στην ίδια καθημερινότητα.