Ανατριχίλα και ρίγη συγκίνησης προκάλεσαν η Μαρία Καρυστιανού και ο Παύλος Ασλανίδης με τα λόγια τους στην εκδήλωση που έγινε στην κατάμεστη πλατεία στο Ρέθυμνο για τις 57 ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη.
Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» στην πλατεία Μικρασιατών στο Ρέθυμνο στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τεο έγκλημα των Τεμπών, την ώρα που οι συγγενείς των θυμάτων εξακολουθούν να δίνουν τον αγώνα τους για απόδοση ευθυνών.
Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της 19χρονης Μάρθης που σκοτώθηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα συγκλονίζει ακόμη μια φορά με τα λόγια της: «Πού πήγαν όλα αυτά τα εκατομμύρια που προορίζονταν για τα τρένα; Ποιος τα απολαμβάνει για να κοιμάται στο κρύο μάρμαρο η κόρη μου» αναρωτήθηκε η ίδια και πρόσθεσε ότι «ο κόσμος συνεχίζει και χρησιμοποιεί τα τρένα, από ανάγκη και όχι από εμπιστοσύνη. Όμως δεν είναι ανασφαλή. Όσο μπορείτε, αποφύγετέ τα». «Η όποια δικαίωση έρχεται σιγά, αλλά σταθερά. Κάθε μέρα αποκαλύψεις, κάθε μέρα ανακαλύψεις και τερατώδεις συμπτώσεις μας οδηγούν σε συμπεράσματα και βεβαιότητες. Η δίκη δεν μας απασχολεί να ξεκινήσει βιαστικά, επιμένουμε και πιέζουμε την ανακριτική διαδικασία να ολοκληρωθεί χωρίς να αρχειοθετηθεί τίποτα. Από ότι ενέχει αποδείξεις και μαρτυρά πρόσωπα και υψηλούς ενόχους παρά την πολύ μεγάλη αντίσταση», ενώ παρέμβαση έκανε και ο πραγματογνώμονας Βασίλης Κοκοτσάκης, όπως μεταδίδει το goodnet.
Το ξέσπασμα της Μαρίας Καρυστιανού: Ο ανθρώπινος πόνος δεν ζυγίζεται!
Εκείνους που προσπαθούν να αμαυρώσουν τον αγώνα τους κατακεραύνωσε η Μαρία Καρυστιανού, που καταφέρθηκε εναντίον όσων μετέρχονται «σκόπιμων μικροτήτων». «Ακούω συχνά και διαβάζω ακόμη συχνότερα: Στο Μάτι, δεν κάηκαν άνθρωποι; Κάηκαν: Και στο Μάτι, και στα Τέμπη, και αλλού». Δίχως να θρυμματιστεί εντελώς, η “ραγισμένη” της φωνή έδωσε περαιτέρω πνοή στο ξέσπασμά της: «το δικό μου παιδί είχε τον ίδιο μαύρο και φρικτό θάνατο με τα παιδάκια και τους ανθρώπους στο Μάτι. Εμένα μου έτυχαν τα Τέμπη. Αλίμονο στους τιποτένιους, που τολμούν να ζυγίζουν αυτόν τον ανθρώπινο πόνο. Είναι χιλιόμετρα μακριά μας. Χιλιόμετρα από οτιδήποτε ανθρώπινο, ιερό και όσιο! Ας ζυγίζουν λοιπόν, όσοι κρατάνε ζυγαριές και δίνουν μαθήματα σωστού πένθους. Εμείς σφίγγουμε αγκαλιά τα παιδιά μας, τις φωτογραφίες τους. Και πάμε μπροστά. Όλοι οι γονείς μαζί. Ένα, προς το φως!
Η κα Καρυστιανού μοιράστηκε την αγάπη της για την Κρήτη. Πολλές φορές είχε έρθει στα Χανιά και στο Ηράκλειο, έχοντας υποσχεθεί στον εαυτό της να επισκεφθεί και το Ρέθυμνο. Η υποδοχή που τής επιφυλάχθηκε, την έκανε να νιώσει όμορφα και ζεστά.