Η Μαρία Καρυστιανού ξεμπροστιάζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης που συμμετέχουν στην παρωδία του Μητσοτάκη και σωπαίνουν για να κρατήσουν την καρέκλα αντί να παραιτηθούν μαζικά και να οδηγήσουν την χώρα σε εκλογές

Συγκινητικό είναι το τελευταίο μήνυμα της Μαρίας Καρυστιανού, που έχασε την κόρη της στο έγκλημα των Τεμπών.

Μετά το ηχητικό απόσπασμα που βγήκε στο φως με ανάρτησή της ρίχνει ευθύνες σε όλους γι’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα.

«Πόση ντροπή να ζεις σε ένα κράτος που το κυβερνούν πολιτικοί χωρίς στοιχειώδη τσίπα πάνω τους;» ρωτάει η Μαρία Καρυστιανού σε μια ανάρτηση με πόνο και οργή.

Επαναλαμβάνει λόγια «θα πεθάνουμε… Μάρθη σ’ αγαπώ», που ακούστηκαν στο ηχητικό με τους ανθρώπους που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών, όχι από τη σύγκρουση αλλά από τη φωτιά που ακολούθησε.

Φωτιά που όπως εκτιμούν πραγματογνώμονες προήλθε από άμεση καύση υδρογονανθράκων, την ύπαρξη των οποίων αρνήθηκαν πολλοί κυβερνητικοί με πρώτο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης ζητάει από τα μέλη της κυβέρνησης που «δεν δίνει μια για τη ζωή των πολιτών της» να παραιτηθούν και κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι παραμένει «σιωπηλή και νωθρή».

Αναλυτικά η ανάρτησή της:

Πόση ντροπή να ζεις σε ένα κράτος που το κυβερνούν πολιτικοί χωρίς στοιχειώδη τσίπα πάνω τους; “

“Άνθρωποι” που εν πλήρη γνώσει τους λεηλατούν και καταπατούν τη μνήμη και τα πτώματα των νεκρών παιδιών μας, που μέσα από τα ηχητικά που δημοσιεύτηκαν, γίνονται διπλά μάρτυρες και τους φωνάζουν την αλήθεια!

Αυτήν την αλήθεια που δεν αντέχουν να ακούν, θέλουν να τη ξεχάσουν, στη κυριολεξία να τη μπαζώσουν, για να μην τους θυμίζει πόσο απάνθρωποι είναι! Όλοι είναι συνεργοί στο έγκλημα!

Τι περιμένουν λοιπόν οι κυβερνώντες για να ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ από τη συμμετοχή τους σε αυτήν τη ξεδιάντροπη Κυβέρνηση που εκθέτει τη χώρα μας και δεν δίνει μια για τη ζωή των πολιτών της;

Τι περιμένει η σιωπηλή και νωθρή ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ για να απαιτήσει την παραίτηση της Κυβέρνησης και την άρση της ασυλίας των υπεύθυνων πρώην και νυν Υπουργών;

Τι περιμένουμε όλοι εμείς που βλέπουμε ότι δεν το έχουν τίποτε να μας δολοφονήσουν και να μας πετάξουν στα μπάζα;

Να βγουν τα παιδιά μας από τον τάφο και να ουρλιάξουν:
Βοήθεια! Καήκαμε ζωντανοί! Και συνεχίζουμε να καιγόμαστε από την εγκληματική συγκάλυψη!

Ξυπνήστε! Να βγει επιτέλους η αλήθεια στο φως! Το οφείλουμε στον εαυτό μας! Το οφείλουμε στους νεκρούς! Το οφείλουμε στις γενιές που έρχονται!»