«Ήταν δολοφονία, που οι υπεύθυνοι ήξεραν, έπαιρναν το ρίσκο για να κόβουν εισιτήρια», λέει η Μαρία Καρυστιανού για το έγκλημα στα Τέμπη. Στέκεται όρθια, συνεχίζει τη μάχη της, όπως και οι άλλες οικογένειες, που έχασαν τα παιδιά τους, τους ανθρώπους τους. Δεν είναι όμως μόνοι. Έχουν πλέον στο πλευρό της εκατομμύρια Έλληνες.
Τα συλλαλητήρια, το απέδειξαν… Φωνή λαού για δικαίωση, για δικαιοσύνη για τους 57 νεκρούς. Ο κόσμος στους δρόμους. Δίπλα στους ανθρώπους που δύο χρόνια τώρα περνούν δύσκολα, όσο λίγοι μπορούν να φανταστούν, αλλά και να διανοηθούν.
«Λειτουργώ θεωρώντας ότι είμαι η φωνή της κόρης μου, που δεν μπορεί να μιλήσει και αποκαλύπτω αυτά που γίνονται και λέω την αλήθεια», επισημαίνει μεταξύ άλλων η Μαρία Καρυστιανού. «Ότι τοποθέτηση κάνω, την έχω ελέγξει, ότι στέκεται νομικά, με επιχειρήματα. Δεν βγαίνω να φωνάζω άδικα...Το έγκλημα των Τεμπών δεν είναι μία δολοφονία που έγινε τυχαία και αφορούσε τόσες πολλές οικογένειες. Είναι δολοφονία, που οι υπεύθυνοι ήξεραν ότι θα γινόταν δυστύχημα και θα είχε απώλειες ζωής, αλλά έπαιρναν το ρίσκο. Έπρεπε να κόβονται εισιτήρια και να φαίνεται ότι ο σιδηρόδρομος λειτουργεί κανονικά», υποστηρίζει η Μαρία Καρυστιανού.
«Το παιδί μου δολοφονήθηκε...»
Δύο χρόνια μετά από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη η δημοσιογραφική έρευνα συνεχίζεται στο Prime Time. Ο Γιάννης Σουλιώτης και η Μαρία Βούσουλα καταγράφουν τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των επιζώντων της τραγωδίας, μιλούν με τους συγγενείς των θυμάτων για τη ζωή τους πριν και μετά την 28η Φεβρουαρίου του 2023, παρουσιάζουν νέα στοιχεία για τη διερεύνηση των συνθηκών της σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών και αναζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα, που θα φωτίσουν κρίσιμες πτυχές της μοιραίας νύχτας.
«Η μικρή μου είχε μία πιο έντονη εφηβεία σε σχέση με τον γιό μου, είχαμε και μία ένταση μεταξύ μας στα φυσιολογικά πλαίσια. Είχαμε και τον ίδιο χαρακτήρα. Μού έλεγε ότι θες να γίνω σαν και σένα. Ήθελα να πετύχει στη ζωή της, να είναι ευτυχισμένη, αλλά είχαμε και ένα δέσιμο ιδιαίτερο», λέει η Μαρία Καρυστιανού για την κόρη της.
«Το παιδί μου δολοφονήθηκε...», είναι οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα της. «Εμένα, ο αγώνας για τη δικαίωσή της είναι το κύριο. Ο πόνος υπάρχει και θα υπάρχει. Μέχρι την τελευταία στιγμή που θα κλείσω τα μάτια μου.
Θέλω να υπάρχει, αλλά η δικαίωση είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας μου. Ο μεγάλος μου στόχος... Δικαίωση θα είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι του θανάτου του παιδιού μου. Κάποιοι με είπαν χαροκαμένη ντίβα. Ούτε ντίβα ήθελα να είμαι, ούτε χαροκαμένη ήθελα να είμαι. Προσπαθώ να γίνω η φωνή της κόρης μου...», είπε μεταξύ άλλων.
Tags:
ΚΟΙΝΩΝΙΑ