Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ : Δες και μάθε πώς σου σκάβουν το λάκκο.

Χρωστάτε στην τράπεζα. Τι θα συμβεί αν κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας βρείτε αγοραστή για την κύρια κατοικία σας και μάλιστα σε τιμή μεγαλύτερη από την οφειλή σας στην τράπεζα; 
Όχι μόνο η τράπεζα δικαιούται να πάρει το ποσό της οφειλής σας προς αυτήν, αλλά και το 50% του υπολοίπου!
Δηλαδή; Αν π.χ. χρωστάτε στην τράπεζα 50.000 ευρώ με υποθήκη την κύρια κατοικία σας και βρείτε να την πουλήσετε για 80.000 ευρώ, τι θα συμβεί; Η τράπεζα δικαιούται να πάρει όχι μόνο τα 50.000, αλλά και 15.000 ευρώ από το υπόλοιπο ποσό. Κι έτσι ο δανειολήπτης και κάτοχος της πρώτης κατοικίας έχει δικαίωμα να κρατήσει όχι τα 30.000 ευρώ, αλλά μόνο τα 15.000.

Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά έτσι θεσμοθετήθηκε με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη Βουλή. Ο λόγος; Απλός. Ακόμη ένα νταβατζιλίκι υπέρ των τραπεζιτών. Με έναρξη ισχύος από 1η Ιανουαρίου 2016.

Το συγκεκριμένο αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα του πολυνομοσχεδίου, που ανάγει σε υπέρτατη ηθική, κοινωνική και πολιτική αξία την ασυδοσία της τράπεζας πάνω στον πολίτη, την περιουσία του, ακόμη και την ίδια την επιβίωσή του.Ο πολίτης-οφειλέτης γίνεται δούλος της τράπεζας.

Το πολυνομοσχέδιο εισάγει ως κριτήριο ρύθμισης των οφειλών του οφειλέτη τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», οι οποίες αποφασίζονται ετήσια από το υπουργείο οικονομικών μετά από εισήγηση της «ανεξάρτητης» ΕΛΣΤΑΤ. Αυτές καθορίζονται με αδιευκρίνηστα εισοδηματικά κριτήρια κατά ομάδες, χωρίς να εξατομικεύονται οι ανάγκες διαβίωσης, οι τυχόν υλικές στερήσεις, αλλά και οι ανελαστικές δαπάνες του οφειλέτη και της οικογένειάς του.
Επίσης εισάγεται το κριτήριο του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Τι σημαίνει αυτό; Είναι ένα είδος ένορκης βεβαίωσης, ώστε με την παραβίασή του να προβλεφθούν αργότερα ακόμη και ποινικές κυρώσεις εναντίον του δύστυχου.

Σύμφωνα μ” αυτό, ο οφειλέτης θα κόβει το λαιμό του να πληρώνει την τράπεζα, παρά και ενάντια στις ανάγκες διαβίωσής του, έτσι ώστε «οι πιστωτές του δεν θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση…» Πάνω και πέρα απ” όλα είναι η «οικονομική θέση» των πιστωτών. Ας πεθάνουν οι οφειλέτες.

Πρόκειται για την θεσμοθέτηση της αρχής της δουλοπαροικίας λόγω χρέους, δηλαδή της πεονίας, για όποιον φουκαρά χρωστά και οι πολιτικές λιτότητας, αλλά και η τοκογλυφία της τράπεζας δεν του επιτρέπουν να πληρώσει. Αυτό σημαίνει δικαστική ρύθμιση της οφειλής απ” εδώ κι εμπρός.

Για όσους προσφύγουν στα δικαστήρια με το νόμο Κατσέλη έως την 31η Δεκεμβρίου 2018. Γιατί μέχρι τότε; Διότι μετά δεν θα μπορεί καν ο οφειλέτης να προσφύγει στα δικαστήρια για, έστω και εικονική, προστασία ή ρύθμιση των οφειλών του. Θα αναλαμβάνουν οι τράπεζες. Όποιος βρεθεί να χρωστά στην τράπεζα θα δεσμεύονται αυτόματα υπέρ της τα πάντα. Κινητά, ακίνητα περιουσιακά στοιχεία και εισόδημα, εσαεί. Είτε νοικοκυριό, είτε επιχείρηση.

Πηγή: dimitriskazakis