«Βρισκόμαστε σε πόλεμο…», «Η εικόνα της αγοράς εργασίας έως σήμερα για το μήνα Μάρτιο είναι απογοητευτική έως τραγική», είναι μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τον πρωθυπουργό και τους κορυφαίους υπουργούς του και δείχνουν τον πανικό τους που προκαλείται από την ανικανότητα να αντιμετωπίσουν την επιδημία του κορονοϊού. Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν στοχεύουν στην καθυστέρηση και έλεγχο της εκδήλωσης της δυσαρέσκειας και οργής των εργατικών και λαϊκών μαζών και ταυτόχρονα προετοιμάζουν μία χωρίς προηγούμενο επίθεση ώστε να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα την κρίση.
Πιο συγκεκριμένα:
Σε ότι αφορά τα μέτρα για την δημόσια υγεία, οι εξαγγελίες για 2.000 προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού που έγιναν πριν μία εβδομάδα έχουν μείνει ανεφάρμοστες, ενώ όπως τονίζει και η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) σε ανακοίνωσή της (19/03/2020), δεν είναι καν επαρκείς. Συνολικά οι ελλείψεις στα νοσοκομεία σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε κλίνες, σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και μηχανικούς αναπνευστήρες, αντιδραστήρια, ακόμη και σε Μέτρα Ατομικής Προστασίας παραμένουν τεράστιες. Παρόλα αυτά δεν έχει ανακοινωθεί κανένα επαρκές μέτρο για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης δεν μπορούν να συγκαλύψουν αυτές τις εγκληματικές ελλείψεις ενώ η εξαγγελία για παροχή επιδόματος «δώρου Πάσχα» στους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία, με αυτά τα δεδομένα έχει χαρακτήρα επιδόματος κηδείας. Δεν έχει γίνει καν επίταξη αντιδραστηρίων, επιτρέποντας στα ιδιωτικά εξεταστήρια να κερδοσκοπούν, την ώρα που στα δημόσια νοσοκομεία τα τεστ μετά βίας πραγματοποιούνται σε ασθενείς με ισχυρά συμπτώματα.
Η μείωση του συντελεστή ΦΠΑ στο 6% σε προϊόντα που σχετίζονται με τα Μέτρα Ατομικής Προστασίας που είναι άμεση ανάγκη να διατίθενται δωρεάν σε όλους, σημαίνει ότι τα προϊόντα αυτά συνεχίζει να τα προμηθεύεται ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του και ότι την όποια μείωση του κόστους την επωμίζεται το δημόσιο χωρίς να μπαίνει κανένα πλαφόν στην τιμή και όριο στην κερδοσκοπία.
Τελικά η μόνιμη επωδός για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας από την κυβέρνηση και τους μνημονιακούς όλων των αποχρώσεων, επικεντρώνει στο «μένουμε σπίτι» και την ατομική ευθύνη που έχει μετατραπεί σε ένα νέο «μαζί τα φάγαμε», δηλαδή οι ευθύνες της κυβέρνησης και των προκατόχων της εξαφανίζονται και αντικαθίστανται από την ατομική ενοχή και την ατομική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Ο άδικος και ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής τους είναι ξεκάθαρος στα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την οικονομία. Χαρίζονται όλα στις επιχειρήσεις που αναστέλλεται η λειτουργία τους ή μειώνεται σημαντικά ο τζίρος τους: αναστέλλονται οι Συμβάσεις εργασίας και οι υποχρεώσεις των εργοδοτών προς τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία σε όσες επιχειρήσεις, με αναστολές φόρων, μείωση ενοικίων, τραπεζικές διευκολύνσεις για τα χρέη επιχειρήσεων και διευκολύνσεις ρευστότητας για τις επιχειρήσεις.
Για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα υπάρχει μόνο εμπαιγμός. Δεν πραγματοποιείται καμία ουσιαστική φορολογική ελάφρυνση, ούτε καν το στοιχειώδες, μείωση του ΦΠΑ για τα είδη βασικής ανάγκης για την αντιμετώπιση των συνθηκών φτώχειας και ανέχειας, ακόμη και ελλιπούς διατροφής. Δεν πραγματοποιείται καμία μείωση στα τιμολόγια προς εταιρείες ηλεκτρισμού και τηλεφωνίας –παρά το αυξημένο κόστος λόγω καραντίνας και τηλεργασίας– ούτε στα χρέη προς αυτές. Δεν γίνεται καμία ουσιαστική ρύθμιση για τα χρέη στις τράπεζες, εκτός από μία υπό προϋποθέσεις ολιγόμηνη αναβολή πληρωμής δόσεων.
Πολύ χειρότερα πραγματοποιείται κατάργηση της «καρδιάς» του εργατικού δικαίου. Οι εργαζόμενοι των οποίων οι εργοδότες έχουν υποχρεωθεί σε αναστολή λειτουργίας αντιμετωπίζονται σαν άνεργοι σε ειδικό καθεστώς. Το επίδομα των 800 ευρώ για τις 45 ημέρες δεν επαρκεί ούτε κατά διάνοια. Οι ήδη πενιχροί μισθοί, αφανιζόντουσαν μέχρι τις 20 του μηνός από τα περισσότερα νοικοκυριά, σε πολλά από αυτά δεν έχουν καταβληθεί δεδουλευμένα μηνών, οι αποταμιεύσεις είναι πενιχρές ή ανύπαρκτες. Ακόμη και το δώρο Πάσχα, το οποίο οι εργαζόμενοι έχουν δουλέψει κανονικότατα και είναι αδιανόητο να μην το πληρωθούν, χαρίζεται στους εργοδότες αφού μπαίνει σε αναστολή μέχρι το καλοκαίρι, βάζοντας σε αμφισβήτηση συνολικά τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Η απαγόρευση των απολύσεων που εξαγγέλθηκε είναι ένα μέτρο επιτακτικό και αναγκαίο το οποίο όμως δεν μπορεί να διαρκέσει μόνο για τους επόμενους μήνες, πρέπει να ισχύσει αναδρομικά και να μονιμοποιηθεί, ειδικά τώρα που ο «ιός» της ανεργίας (η οποία είναι ήδη εκτοξευμένη στο 16% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) απειλεί πολύ άμεσα περίπου 1.000.000 εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή στις επιχειρήσεις που συνεχίζουν να λειτουργούν εφαρμόζονται ακραία αντεργατικά μέτρα εν μία νυκτί: 7ήμερη εργασία για τους εμποροϋπάλληλους, «απελευθέρωση» των υπερωριών και κατάργηση κάθε συστήματος ελέγχου και καταγραφής τους, βίαιη γενίκευση ελαστικών μορφών απασχόλησης (τηλε-εργασία, εκ περιτροπής εργασία).
Είναι εξόφθαλμο ότι τα μέτρα «εμπαιγμός» για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα εξαγγέλλονται με στόχο η κυβέρνηση και το σύστημα εξουσίας να κερδίσουν χρόνο προκειμένου να σταθεροποιηθούν και να εξοπλιστούν σε μία περίοδο όξυνσης της κρίσης που η πολιτική τους δοκιμάζεται. Σε αυτό το πλαίσιο, με αφορμή και πρόσχημα την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορονοϊού παίρνουν μέτρα κάθε είδους για την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, την περιστολή των ατομικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, τα οποία έρχονται για να μείνουν. Σε αυτό το πλαίσιο –όσο και αν είναι αναγκαία η τήρηση μέτρων για την προστασία όλων– πάρθηκε η απόφαση απαγόρευσης των δημόσιων συναθροίσεων άνω των δέκα ατόμων που στοχεύει στην απαγόρευση διαμαρτυριών και διαδηλώσεων. Δεν πρέπει να γίνει ανεκτή η μονιμοποίηση και περαιτέρω εκτράχυνση τέτοιου είδους μέτρων.
Αστική τάξη, κυβέρνηση και τα επιτελεία τους, εν μέσω μίας κρίσης που ήδη στοιχίζει ανθρώπινες ζωές, σχεδιάζουν και ήδη εφαρμόζουν όλα τα μέτρα για να εμποδίσουν τον κλονισμό και αμφισβήτηση της πολιτικής τους και της εξουσίας και να μας φορτώσουν τρισχειρότερα μνημονιακά μέτρα.
Απέναντι σε αυτή την βαρβαρότητα η ΟΚΔΕ παλεύει ώστε η εργατική τάξη να αναδείξει την κουλτούρα και τις αξίες με τις οποίες ιστορικά αντιμετώπισε τέτοιες καταστάσεις. Να χρησιμοποιήσει την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια της για να σπάσει το κλίμα ατομικοποίησης, ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη να ενεργοποιήσει όλα τα μέσα πάλης και τα εργαλεία οργάνωσης για να αποτρέψει να μετατραπεί η επιδημία του κορονοϊού σε συμφορά για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα επιβάλλοντας ριζοσπαστικά μέτρα:
Υγειονομικά μέτρα
— Εφαρμογή της καραντίνας ιδιαίτερα σε ευπαθείς ομάδες. Υποστήριξη στην ικανοποίηση των όποιων αναγκών τους.
— Άμεση και σημαντική ενίσχυση του συστήματος υγείας. Να εξοπλιστούν νοσοκομεία. Να γίνουν άμεσα 10.000 προσλήψεις προσωπικού ιατρών, νοσηλευτών και διοικητικού-βοηθητικού προσωπικού. Να τετραπλασιαστούν άμεσα οι ΜΕΘ και οι ΜΑΦ. Να εθνικοποιηθούν όλα τα ιδιωτικά νοσοκομεία, κλινικές και θεραπευτήρια, και να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Να ενισχυθεί το ΕΚΑΒ και τα εργαστήρια.
— Να εθνικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση όλες οι βιομηχανίες που σχετίζονται με την υγεία και τα υγειονομικά υλικά, και να δουλεύουν κάτω από εργατικό έλεγχο.
— Να απεγκλωβιστούν οι πρόσφυγες και μετανάστες από κέντρα κράτησης και να προστατευτούν με υγειονομικά μέτρα προφύλαξης.
Οικονομικά μέτρα για την ενίσχυση των υγειονομικών μέτρων αλλά και την επιβίωση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
— Να επιταχθούν όλα τα αποθέματα που είναι αναγκαία για την επιβίωση του πληθυσμού, καθώς και οι αλυσίδες μεταφοράς και διανομής τους.
— Να δοθεί άμεσα μηνιαίο επίδομα από τον ΟΑΕΔ ίσο με τον βασικό μισθό σε όποιον εργαζόμενο είναι άνεργος ή έχει απολυθεί, και να συμπληρωθεί άμεσα κάθε μείωση μισθού ή απασχόλησης. Το επίδομα να δίνεται και μόνο με υπεύθυνη δήλωση του εργαζόμενου ότι απολύθηκε ή έκλεισε η επιχείρησή του.
— Η ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη δωρεάν για όλους.
— Να ανασταλεί επ’ αόριστον, η καταβολή δόσεων στεγαστικών δανείων, ενοικίων, ή εταιριών ηλεκτρισμού.
— Δωρεάν μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
— Να απαγορευτεί οποιαδήποτε αύξηση στις τιμές των προϊόντων
— Να απαγορευθεί κάθε νομοθετική δραστηριότητα της κυβέρνησης που δεν σχετίζεται με την εφαρμογή των παραπάνω.
— Να σταματήσει κάθε εφαρμογή αντεργατικού μέτρου (αύξηση ωραρίων, απολύσεις, κα.) από τους εργοδότες.