Ερωτηθείσα για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, η κ. Αναγνωστοπούλου σημείωσε πως: «Όταν συγκεντρώνονται σε μια περιοχή τόσα πολεμικά πλοία, το θερμό επεισόδιο δεν πρέπει να αποκλείεται. Ελπίζουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και θα αποφευχθεί. Πρέπει όμως να το έχουμε αυτό στο μυαλό μας, για να μπορούμε να δούμε τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Θα ήθελα όμως να τονίσω, ότι αυτή η αυξημένη ένταση αυτής της περιόδου από μεριάς της Τουρκίας, ήταν μία προδιαγεγραμμένη πορεία. Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Έχουμε εδώ και αρκετό διάστημα τα δείγματα, σίγουρα όμως τον τελευταίο χρόνο, με σημείο καμπής το παράνομο μεν τουρκολυβικό σύμφωνο, με μία όμως πραγματικότητα διαμορφούμενη στην περιοχή μας. Αυτό έδειχνε ότι τα πράγμα δεν πάνε καθόλου καλά στην Ανατολική Μεσόγειο και θα έλεγα και στην Κεντρική Μεσόγειο πια. Έχουμε μία επέκταση του προβλήματος σε όλη σχεδόν την περιοχή. Άρα λοιπόν οι διπλωματικές κινήσεις που έπρεπε να γίνουν, έπρεπε να είναι πάρα πολύ έντονες, ενισχυμένες και προς την κατεύθυνση ότι αν θέλω την ειρήνη πολεμάω για την ειρήνη. Η αποτρεπτική ικανότητα είναι το χαρτί οποιασδήποτε κυρίαρχης χώρας και δεν το απεμπολεί ποτέ, αλλά όταν θέλει την ειρήνη, προετοιμάζεται για ειρήνη με όλα τα μέσα. Η συζήτηση λοιπόν που πρέπει να γίνει είναι για το πώς φτάσαμε ως εδώ και τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα, όταν η απειλή ενός θερμού επεισοδίου επικρέμεται πάνω από την κεφαλή και τη δική μας και την κυπριακή αλλά και δεδομένης μιας αυξημένης αναταραχής στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πορεία λοιπόν ήταν προδιαγεγραμμένη και από τη μεριά της Τουρκίας αλλά και με μία αταξία τεράστια στην Ανατολική Μεσόγειο εδώ και πολύ καιρό. Κατέρρεαν το ένα κράτος πίσω από το άλλο, είχαμε διεθνείς παίκτες οι οποίοι αποσύρονταν –εννοώ τις ΗΠΑ-, ανταγωνισμούς, ενδιάμεσους πολέμους δια αντιπροσώπων –η Τουρκία κάνει πόλεμο στη Λιβύη-. Όλα αυτά έδειχναν μία εντεινόμενη κίνηση με μία ΕΕ, της οποίας η ευθύνη είναι τεράστια, να μην μπορεί να παρέμβει στα του οίκου της που είναι η Μεσόγειος –η άμεση γειτονιά της είναι-, να θέσει εκεί κανόνες στους περιφερειακούς παίκτες, ανάμεσα σε αυτούς και την Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτής της διαγεγραμμένης πορείας πρέπει να δούμε τα γεγονότα».
Στη συνέχεια η βουλευτής σχολιάζοντας τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στις εξελίξεις με την Τουρκία, τόνισε: «Θα έλεγα ότι μία κυβέρνηση και μία πολιτική ηγεσία γενικώς, η αντιπολίτευση αλλά και οι επιστήμονες από την άλλη μεριά, οφείλουν να γνωρίζουν ένα θεμελιώδες πράγμα –για να μην μπαίνουμε σε ατέρμονες συζητήσεις-, ότι υπάρχουν ανταγωνισμοί συμφερόντων, υπάρχουν και συμπλέοντα συμφέροντα. Τι ενδιαφέρει μία χώρα, ποια είναι τα συμφέροντα της. Εκμεταλλεύεσαι τις ρωγμές, επωφελείσαι από το πλαίσιο στο οποίο ανήκεις για να βάλεις τη δική σου στρατηγική. Αρκεί να έχεις στρατηγικό σχέδιο. Για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα όλον αυτό το χρόνο είναι η έλλειψη στρατηγικής. Λείπει αυτό που η κάθε κίνηση θα αποκτούσε ένα νόημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το είχε –μπορεί να διαφωνούσαν πολλοί με τη στρατηγική της- είχε όμως, κάθε κίνησή της αποκτούσε ένα νόημα. Κυρίως όμως επωφελείσαι από το ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεσαι. Μιλάμε εδώ για 10 δις εξοπλισμούς. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ξέρετε πως είπε ο πρωθυπουργός ότι θα βρεθούν αυτά τα χρήματα; Με μερικές μικρές θυσίες του ελληνικού λαού. Ας το κρατήσουμε αυτό χωρίς να ξεχνάμε ότι αφήσαμε πίσω μας μία κρίση και έχουμε μπροστά μας μία άλλη λόγω πανδημίας. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι ένα δυνατό βήμα για να πρωταγωνιστήσει η χώρα, να μπορέσει να το εκμεταλλευτεί για μία δική της πολιτική. Εμείς λέγαμε ευρωτουρκικό διάλογο, να μην αποδεχόμαστε εύκολα να είμαστε η ασπίδα της Ευρώπης και τέλος. Αν αναλύσουμε την πολιτική της ΝΔ καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα: βλέποντας και κάνοντας. Δεν μπορώ να σηκώσω αυτή την πολιτική τώρα, πάω να σηκώσω μία άλλη. Σε τέτοιες κρίσιμες φάσεις, όταν βλέπεις ότι στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται όλη αυτή η αναταραχή που γίνεται, η αναθεώρηση Της Ανατολικής Μεσογείου, για να μην κρύβουμε τις λέξεις, για την Τουρκία η θάλασσα γίνεται η ισχυροποίηση του ηπειρωτικού της χαρακτήρα ή της ηπειρωτικής της ταυτότητας σε ένα βαθμό, εκεί δεν μπορείς να καταναλώνεσαι στο αν έκανε αυτό ο Ρώσος πρέσβης ή ο Αμερικανός πρέσβης γιατί αυτά πρέπει να τα έχεις δεδομένα πάνω στο τραπέζι. Αυτό λοιπόν το βλέποντας και κάνοντας και μία πολιτική η οποία ήταν πολιτική άλλου σήματος –άλλο σήμα εξέπεμπε μέχρι πέρσι άλλο τώρα- οδηγεί τη ΝΔ να παραπλανεί μονίμως και τον ελληνικό λαό».
Τέλος, όσον αφορά το ενδεχόμενο προσφυγής των δυο χωρών στη Χάγη, η κ. Αναγνωστοπούλου ανέφερε πως: «Δεν μπορούμε να προεξοφλούμε μία κατάσταση –να λέμε δηλαδή ότι αν προσφύγουμε στη Χάγη, δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε σε τίποτε- αν δεν προχωρήσει μία διαδικασία η οποία έχει μία προοπτική. Από εκεί και πέρα το τι θα γίνει πρέπει να το συμφωνήσουν και οι δύο χώρες, και το τι θα μπει στο συνυποσχετικό είναι κοινή υπόθεση. Και αυτό για να μην μένει στον κόσμο η εντύπωση πως αν πάμε στη Χάγη θα μας τα πάρουν όλα».