Αθέλητοι Πειραματάνθρωποι όσοι υποχρεωθούν σε εμβολιασμό για Covid-19
Δεν συμφωνούμε με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό σε επαγγελματικές ομάδες εφόσον γνωρίζουμε ότι ο εμβολιασμός με τα εμβόλια νέας τεχνολογίας, για covid 19, τελεί υπό συμπληρωματική παρακολούθηση1, πράγμα που σημαίνει ότι διεξάγεται βιοϊατρική έρευνα (πειραματισμός).
Η διεξαγωγή βιοϊατρικής έρευνας όταν γίνεται σε άνθρωπο χωρίς τη συναίνεσή του εμπίπτει στην έννοια του βασανιστηρίου σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις καθώς τον μετατρέπει σε “πειραματάνθρωπο” (που είναι πιο ορθός χαρακτηρισμός αντί για τη λέξη “πειραματόζωο”) χωρίς τη θέλησή του.
1 H κατάσταση συμπληρωματικής παρακολούθησης σε ένα φάρμακο εφαρμόζεται πάντα στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- όταν το φάρμακο περιέχει νέα δραστική ουσία η οποία έλαβε άδεια κυκλοφορίας στην ΕΕ μετά την 1η Ιανουαρίου 2011
- όταν είναι ένα βιολογικό φάρμακο, όπως ένα εμβόλιο ή ένα φάρμακο που προέρχεται από το πλάσμα (αίματος) , το οποίο έλαβε άδεια κυκλοφορίας στην ΕΕ μετά την 1η Ιανουαρίου 2011 • όταν έχει δοθεί έγκριση υπό όρους (conditional approval) (όπου η εταιρεία που έχει θέσει το φάρμακο σε κυκλοφορία στην αγορά πρέπει να παράσχει περισσότερα στοιχεία γι ‘αυτό) ή έχει εγκριθεί για εξαιρετικές περιπτώσεις (exceptional circumstances) (όταν υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους η εταιρεία δεν μπορεί να παρέχει ένα πλήρες σύνολο των δεδομένων)
- όταν η εταιρεία που εμπορεύεται το φάρμακο πρέπει να πραγματοποιήσει πρόσθετες μελέτες, για παράδειγμα, να παράσχει περισσότερα στοιχεία σχετικά με τη μακροχρόνια χρήση του φαρμάκου ή σχετικά με μια σπάνια παρενέργεια που παρατηρείται κατά τη διάρκεια κλινικών δοκιμών.
Πηγή: ΕΟΦ, EMA: https://www.eof.gr/web/guest/pharmacovigilance/- /journal_content/56/12225/585888;jsessionid=e042fc314dc91e388dd8c3c1fb9f?refererPlid=13734
Κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με την πρόσφατη σύσταση (14.06.2021) για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού σε ορισμένες επαγγελματικές ομάδες στον χώρο της υγείας, που εξέδωσε η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής.
Η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής:
1) Απέφυγε να αναφερθεί στον νόμο 4682/2020 που θεσπίζει υποχρεωτικά εμβολιασμούς, νοσηλεία, φαρμακευτική αγωγή, ιατρικό έλεγχο, παρακολούθηση και περιορισμό προσώπων μέσα σε δομές, ενώ αναφέρθηκε μόνο στον ν. 4675/2020, προφανώς επειδή η ενημέρωση των πολιτών για την ύπαρξη του ν. 4682/2020 θα προκαλούσε σοκ και αντιδράσεις αφού ο περισσότερος κόσμος αγνοεί ότι υπάρχει νόμος που δύναται, ανά πάσα στιγμή, μόνο με έκδοση υπουργικής απόφασης, να επιβάλλει ποινικές κυρώσεις με τουλάχιστον δύο χρόνια φυλάκιση σε όποιον δεν συμμορφώνεται με τα ως άνω αναφερόμενα μέτρα. Ενδεχομένως, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής υιοθέτησε την πρακτική των πολιτικών και των μεγάλων media που δεν κάνουν ποτέ αναφορά στον ν. 4682/2020, κάνουν όμως στον νόμο 4675/2020 “στρέφοντας τους προβολείς” εκεί που τους εξυπηρετεί…
2) Στην ουσία, προτείνει τη ΦΙΜΩΣΗ των “fake news”, δηλαδή όσων έχουν διαφορετική άποψη. Αναρωτιόμαστε κατά πόσο αυτό εμπίπτει στο ρόλο μιας επιτροπής Βιοηθικής.
3) Προτείνει τη χρήση ΔΙΠΛΗΣ ΜΑΣΚΑΣ χωρίς να στηρίζεται σε κάποια μελέτη.
4) Μιλάει για ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στα επιδημιολογικά κριτήρια, τα οποία θα πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους. Ωστόσο, αποφεύγει να αναφερθεί στις εισηγήσεις της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19 που με αδιαφάνεια δεν δημοσιεύονται ποτέ.
5) Το βασικότερο: Απέφυγε να λάβει υπόψη της ότι τα εμβόλια για Covid-19 τελούν υπό συμπληρωματική παρακολούθηση, ότι δηλαδή είναι πειραματικά φάρμακα, επειδή τότε θα έπρεπε να λάβει υπόψη της και την περίπτωση της υποχρεωτικότητας σε βιοϊατρική έρευνα (πειραματισμός). Η διεξαγωγή πειραματισμού σε ανθρώπους χωρίς τη συναίνεσή τους εμπίπτει στην έννοια του βασανιστηρίου, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις2 καθώς τους μετατρέπει σε “πειραματανθρώπους χωρίς τη θέλησή τους.
Συμπέρασμα: Η σύσταση έχει στηριχθεί προφανώς σε ελλιπή βάση.
Ανδρέας Μπαρδάκης,
ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ,
δημιουργός της διαδικτυακής κοινότητας “Συνήγορος των ΑμεΑ”,
μέλος της Διεπιστημονικής Ένωσης Υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής.
2 Άρθρο 5 της Οικουμενικής διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου του ΟΗΕ, άρθρο 7 του Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, άρθρο 3 της Ε.Σ.Δ.Α., άρθρο 5 παρ. 2 της Αμερικανικής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, άρθρο 5 του Αφρικανικού Χάρτη Δικαιωμάτων του ανθρώπου, οι τέσσερις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 σχετικές με τα πειράματα σε αιχμαλώτους, ο Κώδικας της Νυρεμβέργης του 1947, και η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για την ιατρική ηθική του 1983 (Κατρούγκαλος Γ., Το δικαίωμα στη ζωή και στο θάνατο, εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα- Κομοτηνή 1993, σελ. 124)