Εκπαιδευτικοί Γονείς Παιδιών με Αναπηρία και Εκπαιδευτικοί ΑμεΑ: “Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση αντιμετώπιση άνισων”

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτικών Γονέων-Κηδεμόνων Παιδιών με Αναπηρία με επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό κο Κυριάκο Μητσοτάκη επισημαίνει τα προβλήματα που προκύπτουν με την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και τον τρόπο που ορίζει αυτή, τις τοποθετήσεις των των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

Αναλυτικά η επιστολή…

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΟΝΕΩΝ-ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

11/08/2020

ΘΕΜΑ: Αδυναμία εκπαιδευτικών γονέων παιδιών με αναπηρία να εργαστούν.
Σχετ.: Το υπ. αριθμ. 2/12-04-2020 έγγραφό μας.

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

είμαστε εκπαιδευτικοί και γονείς παιδιών με αναπηρία που ήδη από τις 12 Απριλίου σας είχαμε ενημερώσει ότι αντιμετωπίζουμε εργασιακά προβλήματα εξαιτίας «αστοχίας» του νόμου 4589/2019, ο οποίος μας υποχρεώνει σε 2ετή παραμονή στον τόπο διορισμού χωρίς κανένα δικαίωμα απόσπασης ή μετάθεσης.

Εκτιμώντας ότι είχατε κατανοήσει και μεριμνήσει για την επίλυση του παραπάνω προβλήματος, θεωρήσαμε ότι δεν ήταν θεμιτό να σας ξαναενοχλήσουμε. Ωστόσο, χθες χωρίς καμία προειδοποίηση, ζύμωση, συνάντηση κοινωνικών ομάδων γίναμε μάρτυρες της πιο επαίσχυντης υπουργικής απόφασης, η οποία μας οδηγεί αποκλειστικά στην απόσυρση από όποια εργασιακή δραστηριότητα ως εκπαιδευτικοί.

Συγκεκριμένα, εκδόθηκε η υπ. αριθμ. 104627/ΓΔ5/10-08-2020 από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία στην παρ. 10α αρθ. 5 ορίζει και τον τρόπο τοποθέτησης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Στο τρόπο λοιπόν δεν ορίζεται κάποια διαφοροποίηση στους Εκπαιδευτικούς Γονείς Παιδιών με Αναπηρία ούτε στους Εκπαιδευτικούς ΑΜΕΑ, προφανώς εκτιμώντας ότι το κοινωνικό κριτήριο έχει μοριοδοτηθεί για την κατάταξη στον πίνακα διορισθέντων – αναπληρωτών οπότε όλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο στην τοποθέτηση.

Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο άνισο από την ίση αντιμετώπιση άνισων, όταν μάλιστα είναι σε όλους γνωστές οι υποχρεώσεις που πηγάζουν ευθέως από το συνταγματικό κείμενο για τον κοινό νομοθέτη αλλά και για τη διοίκηση σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση που οφείλει να έχει απέναντι σε πολίτες με αναπηρίες. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του Συντάγματος τα άτομα με αναπηρίες ή ειδικές ανάγκες πρέπει να τυγχάνουν ειδικής κρατικής φροντίδας. Με την παρ. 6 μάλιστα του αυτού άρθρου ορίζεται ότι «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν ιδιαίτερων προστατευτικών μέτρων από το Κράτος που να εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας».

Αναρωτιόμαστε λοιπόν, ποια είναι τα προστατευτικά μέτρα τα οποία έλαβε με την απόφαση αυτή το Υπουργείο Παιδείας. Μήπως εκτιμάται ότι με τα 27-30 μόρια που δίνει η αναπηρία τέκνου στα 240 του άριστα των προσόντων, εξαντλείται η μέριμνα του κράτους για εμάς;

Πώς είναι δυνατόν να εξηγούμε ξανά και ξανά τις συνθήκες διαβίωσης μας οι οποίες κατά κύριο λόγο έχουν να κάνουν με την ΥΓΕΙΑ των παιδιών μας – πόσο μάλλον τώρα μέσα στην επικίνδυνη εποχή της πανδημίας – νιώθουμε ότι γινόμαστε επαίτες του αυτονόητου.

Πώς είναι δυνατόν ένας γονέας παιδιού με αυτισμό ή συγγενή καρδιοπάθεια ή καρκίνο ή εγκεφαλική παράλυση κ.ο.κ. – δεν υπάρχει τελειωμός στη λίστα – να βρεθεί ως αναπληρωτής ή μόνιμος σε ένα χωριό μακριά από κέντρα περίθαλψης ή νοσοκομεία;

Πώς είναι δυνατόν ένας γονέας να πάρει το παιδί του και να το καταδικάσει μαζί με την λοιπή οικογένειά του σε θάνατο όχι εικονικό αλλά πιθανόν πραγματικό;

Πώς είναι δυνατόν αυτές τις εύλογες απορίες να μην τις είχε ο εμπνευστής αυτής της απόφασης όταν πανταχόθεν είχε τεθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε;

Παρόμοιες καταστάσεις αναλγησίας και απανθρωπιάς έχουμε βιώσει και το 2014 δυστυχώς, τότε που πολλοί εκπαιδευτικοί γονείς παιδιών με αναπηρία δεν μπόρεσαν να εργαστούν λόγω αλλαγής νομοθεσίας (κατάργηση του πίνακα Α, σχεδόν ανύπαρκτη μοριοδότηση τέκνων με αναπηρία, 10μηνη προϋπηρεσία στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση όταν η προϋπηρεσία είχε σταματήσει να προσμετράται από το 2010, καμία μέριμνα για εργασία από τη γενική εκπαίδευση).

Πρακτικά η παραπάνω απόφαση αποτελεί ταφόπλακα για τους εκπαιδευτικούς γονείς παιδιών με αναπηρία και αιτούμαστε τροποποίησή της με πραγματική μέριμνα για τους Εκπαιδευτικούς Γονείς Παιδιών με Αναπηρία.

Σας ευχαριστούμε για τον πολύτιμο χρόνο σας και ευελπιστούμε στην άμεση παρέμβαση και υποστήριξή σας στο δίκαιο αίτημά μας.

ΠΗΓΗ:  https://nevronas.gr