Οί ἀρχαϊκοὶ χιτῶνες δὲν εἶναι ντεφιλὲ μόδας οὔτε πασαρέλα.

Γιώργος Θ. Γεροντόπουλος

Ἡ σημειολογία κάποιων ἀρχετύπων δὲν ἀναβαθμίζεται μὲ κανέναν νεωτερισμό, ἢ ἄλλαγὴ ἢ διορθωτικὴ παρέμβαση ἢ αἰσθητικὴ ἀναβάθμιση. 

Τὸ κλασικὸ παραμένει πάντοτε ἀναλλοίωτο καὶ κλασικὸ γιατί ἡ ἴδια ἀρχετυπική του φόρμα εἶναι πάντα διαχρονικὴ καὶ ἀνήκει στὸν κόσμο τῶν αἰώνιων ἰδεῶν ποὺ δὲν ἐπιδέχονται οὐδεμίας ἄλλης παρέμβασης πέραν τῆς αὐτονόητης διατήρησής τους στὸ διηνεκές. 

Γιατί ἡ παρέμβαση στὸ κλασσικὸ τὸ μόνο ποὺ μοιραία μετὰ θὰ κάνει θὰ εἶναι νὰ ἐκφυλίζει καὶ νὰ διαστρέφει ἐφόσον τὸ τέλειο δὲν τελειοποιεῖται περαιτέρω. Εἶναι σὰν νὰ ἐπιχειρεῖς νὰ πάρεις τὸν Παρθενῶνα καὶ νὰ ἀφαιρὲσεις ἀπὸ τὶς μετόπες του ἢ τὴν ζωφόρο του τὰ κλασσικὰ γλυπτὰ του καὶ στὴν θέση τους νὰ τοποθετεῖς ἂρτ νουβὼ ἀνάγλυφα. 

Δὲν θὰ ἦταν τερατούργημα καὶ ὕβρις ἐὰν ἐπιχειροῦνταν κάτι τέτοιο ; Γιατί λοιπὸν νὰ μὴν εἶναι τὸ ἴδιο καὶ μιὰ τέτοια παρέμβαση στοὺς ἀρχαϊκοὺς χιτῶνες τῶν ἱερειῶν τῆς ὀλυμπιακῆς δᾶδας ὅπως ἦταν ἡ φετινὴ ποὺ ἀκολουθοῦσε περισσότερο τὶς ἐπιταγὲς κάποιου ντεφιλὲ μόδας καὶ ὄχι αὐτὲς τοῦ ἀπέριττου ἑλληνικοῦ μέτρου ;